«علیرضا بیرانوند» به پرسپولیس پیوست تا نشان دهد برای آینده فوتبالی‌اش نقشه‌های زیادی در سر دارد، نقشه‌هایی که از نیم‌فصل و مصاحبه‌های این بازیکن شروع شدند و در آن‌ها دو نکته تقریباً همیشگی و پررنگ‌تر از دیگر صحبت‌های این دروازه‌بان آینده دار بودند.
نکته اول: «بیرانوند» تأکید زیادی بر ملی‌پوش بودن‌اش داشت و بارها گفت که می‌خواهد با پیوستن به پرسپولیس جایگاه خود را در تیم ملی تثبیت کند، جایگاهی که با وجود دروازه‌بان‌های آماده این فصل فوتبال ایران و وضعیت آشفته تیم نفت تهران و نیمکت‌نشینی این دروازه‌بان در میانه‌های فصل، می‌توانست به راحتی از دست برود. هرچند نیمکت‌نشینی «بیرانوند» دلایل فنی نداشت اما ماندن در نفت با توجه به مشکلات و حاشیه‌هایی که برای او ایجاد شده بود و نامعلوم بودن سرنوشت این تیم، به هیچ عنوان منطقی به نظر نمی‌رسید.
نکته دوم: در پنجره نقل و انتقالات نیم‌فصل فوتبال ایران «بیرانوند» در آستانه پرسپولیسی شدن بود و هواداران استقلال به شدت از این اتفاق ناراحت شده بودند. آن‌ها با این تصور که علیرضا بیرانوند استقلالی است و نباید به تیم رقیب برود، در فضای مجازی به شدت از این بازیکن انتقاد کردند، انتقادهایی که باعث شد تمام خبرنگارانی که با این بازیکن مصاحبه می‌کردند در مورد این انتقادها و استقلالی بودن «بیرانوند» از او سؤال‌هایی بپرسند و او در جواب این سؤال‌ها و انتقادها، هرچند استقلالی بودنش را تائید نکرد و سعی کرد با دلایلی این تصور را از بین ببرد، اما در نهایت با گفتن چند جمله سعی کرد بهترین جواب ممکن را به این انتقادها بدهد. او از «احمدرضا عابدزاده» به عنوان بازیکنی که ابتدا در استقلال بوده و سپس به پرسپولیس پیوسته و به یکی از اسطوره‌های این باشگاه تبدیل شده، یاد کرد و گفت: «در فوتبال حرفه‌ای این مسائل چندان مهم نیست و بازیکنان زیادی در هر دو تیم بازی کرده‌اند و در مورد من تنها این تصور ایجاد شده است که استقلالی هستم در حالی‌که حتی یک دقیقه برای استقلال بازی نکرده‌ام.»
در هر دو نکته‌ای که بیرانوند در مصاحبه‌های‌اش بر آن‌ها تأکید داشت، جدا از معنای اولیه و ظاهری، می‌توان معنای ثانویه‌ای را نیز در نظر گرفت. در نکته اول بیرانوند تنها هدفش حفظ جایگاه‌اش در تیم ملی به عنوان یک بازیکن ذخیره نیست و او، با توجه به اینکه می‌داند «کارلوس کی‌روش»، سرمربی تیم ملی، نظر ویژه‌ای به بازیکنان ملی‌پوش پرسپولیس و استقلال دارد و سیاست خاصی در انتخاب بازیکنان دارد، می‌خواهد شماره یک تیم ملی باشد. سرخ‌پوش شدن این دروازه‌بان و عملکرد نه چندان مطلوب «علیرضا حقیقی» در تیم «ماریتیمو»ی پرتغال و فاصله چند ماهه تا دور نهایی بازی‌های حساس تیم ملی در انتخابی جام جهانی 2018 باعث شده است که این راه مشکل، هموارتر از همیشه به نظر برسد.
در نکته دوم نیز این دروازه‌بان جوان کاملاً با برنامه از «احمدرضا عابدزاده» نام برده است و در واقع نیت او جا پای این دروازه‌بان بزرگ گذاشتن است و این مسئله را با گفتن این که می‌خواهد حداقل ده سال در پرسپولیس بازی کند، بیش از پیش نشان داده است.
هر چند رسیدن به این هدف‌های بزرگ برای «بیرانوند» کار دشواری است و در فوتبال امروز، ساز و کار محبوبیت و بزرگ شدن با فوتبالی که در آن «احمدرضا عابدزاده» به بزرگی رسید، بسیار فرق دارد، اما تنها زمان مشخص خواهد کرد که تا چه اندازه دروازه‌بان لرستانی تیم پرسپولیس می‌تواند در این راه دشوار موفق باشد.
