اگر خیلی‌ها گل‌های مفتی که پرسپولیس خورد یا پنالتی‌هایی که از دست داد را در قهرمان نشدن این تیم دخیل می‌دانند استقلال هم کم در این فصل امتیازات مفت از دست نداد. استقلال در هفته سوم در تهران به ذوب‌آهن با دو گل باخت که می‌توانست حداقل یک مساوی بگیرد. در هفته هفتم، استقلال در مصاف با راه‌آهن یزدان به تساوی 3-3 رسید. همین راه‌آهنی که یکی از تیم‌های سقوط‌کننده بود. استقلال تساوی‌های دیگری هم داشت که می‌توانست آنها را با پیروزی عوض کند اما قطعاً حسرت تساوی مقابل استقلال اهواز در تهران را خواهد خورد. درست است که تیم اهوازی در این بازی سرتر از همتای تهرانی‌اش بود اما استقلال باید تحت هر شرایطی قعرنشین لیگ را در آزادی می‌برد.
استقلال یک شکست هم مقابل نفت تهران داشت. منصوریان که در هفته‌های پایانی با شکست پرسپولیس راه قهرمانی استقلال را هموار کرده بود، در هفته بیستم آبی‌پوشان را شکست داده بود. اما استقلال جدا از اینکه مقابل دو تیم سقوط کرده استقلال اهواز و راه‌آهن یزدان امتیاز از دست داد مقابل سومین تیم سقوط‌کننده یعنی ملوان هم در انزلی به تساوی رسید تا مقابل هر سه تیم سقوط کرده یک تساوی را تجربه کند. اگر استقلال به جای این سه تساوی، سه پیروزی مقابل سه تیم سقوط کرده کسب کرده بود اکنون با کسب 6 امتیاز بیشتر قهرمان لیگ بود، به اینها اضافه کنید تساوی‌های استقلال مقابل سپاهان و پدیده در تهران را که حالا استقلال افسوس آنها را خواهد خورد.
در هر صورت این امتیازاتی که استقلال از دست داد بیش از هر چیز نشأت گرفته از اشتباهات کادر فنی در مهره‌چینی و عدم برنامه‌ریزی تاکتیکی برای رویارویی با حریف بود. همان 6 امتیازی که استقلال مقابل سه تیم پایین جدولی از دست داد چه بسا الان جام را به ویترین این باشگاه آورده بود.
