قهرمان نشدن پرسپولیس به خاطر تفاضل گل، بیشتر از همه می تواند تقصیر بازیکنانی چون سوشا مکانی باشد که به راحتی به رقبا فرصت گلزنی داده اند. به عنوان مثال گل اول استقلال در دربی، تفاضل آبی ها را یکی بالا برده و تفاضل قرمزها را یکی کم کرده وگرنه فاصله این دو تنها یک گل می بود، حال بماند اشتباهاتی که در بازی های دیگر انجام شد و یا موقعیت هایی که به سادگی هرچه تمام تر از دست رفت.
در صورت به دست آمدن نتایجی مشابه در بازی استقلال – تراکتور، گسترش – پرسپولیس و بازی پدیده – استقلال خوزستان، دیدارهای هفته پایانی، تکلیف همه چیز را مشخص خواهد کرد.
در این صورت، دیدار استقلال با صبا و استقلال خوزستان با ذوب آهن، سخت تر از دیدار پرسپولیسی ها با راه آهن است. اگر آبی های تهران و خوزستان بتوانند رقبای سرسخت شان را با اختلاف یک گل شکست دهند، آن وقت شاگردان برانکو می توانند با زدن گل های بیشتر، به قهرمانی برسند. یعنی کافیست قرمزها به اندازه ای که به استقلال گل زدند به راه آهن هم بزنند و از آن طرف، سوشا مکانی لیز نخورد تا قهرمانی پس از سالها به پرسپولیس برسد.
شاید در آن بازی هم نیاز باشد به طارمی گفته شود اگر تیم سه بر صفر جلو بود و پنالتی به دست آمد، سمت توپ نرود تا تیم به خواسته اش که زدن گل های بیشتر است دست پیدا کند. به نظر می رسد اگر چنین وضعیتی پیش بیاید، پرسپولیسی ها با توجه به خط حمله قدرتمند شان، کار سختی برای زدن گل های زیاد نداشته باشند و بتوانند با یک نتیجه خوب، قهرمانی را از آن خود کنند، حتی ممکن است آنها با 6 گل – که خاطرات بسیار خوبی از آن دارند – بار دیگر قهرمانی را جشن بگیرند که می تواند از هر نظر برای آنها دلنشین و رویایی باشد.
