پرویز مظلومی دربی را آنجا باخت که ترس وجودش را گرفت، این نکته را امروز و پس از دیدار با فولاد می‌توان درک کرد. آنجا که مظلومی تجربه دارها را به میدان فرستاد و جوان ترهای انرژیک را روی سکو و نیمکت پرچ کرد.
به ترکیب استقلال مقابل فولاد دقت کنید: مهدی رحمتی، امین حاج محمدی، هرائر مگویان، امید نورافکن، میلاد فخرالدینی، امید ابراهیمی، فرشید اسماعیلی، خسرو حیدری، جابر انصاری، سجاد شهباززاده و بهنام برزای.
استقلال مقابل فولاد جوان‌هایش را به میدان فرستاد و نامداران نا آماده و مسن را کنار گذاشت و نتیجه‌اش پیروزی سه بر صفر استقلال مقابل فولاد بود به سادگی هرچه تمام تر. مقابل پرسپولیس اما پرویز مظلومی با وجود بازی خوب جوان‌ترهای استقلال آنها را نیمکت‌نشین کرد و به با تجربه‌ها میدان داد.
نتیجه این حرکت پیروزی ساده استقلال مقابل فولاد حتی در شرایط بد روحی و روانی بود. استقلالی که با سه گل فولاد را در هم کوبید در دربی اما سه سال تمام میانگین سنی‌اش بزرگتر از پرسپولیس بود و البته میزان دوندگی اش کمتر از حریف.
پرویز مظلومی پیشترها هم چنین کرده بود، او در لیگ فهرمانان آسیا و مقابل سپاهان هم چند سال قبل امثال شریفات ها را کنار گذاشت و همه با تجربه ها را به میدان فرستاد تا با پایین آمدن سرعت و میزان دوندگی در آن دیدار هم بازنده باشد.
مظلومی اگر به این جوان ها که اینقدر عالی و ساده حریفان را از جلوی پا بر می‌دارند اطمینان می کرد شاید امروز صدرنشین لیگ برتر بود و در یک قدمی قهرمانی.
همین برزای، همان نورافکن، همین جابر انصاری که در ترکیب اصلی نبود، همین اسماعیلی که می‌توانست وزن سنی استقلال را پایین تر بیاورد و با دوندگی همه چیز را به سود استقلال عوض کند در دربی کجا بودند؟
آیا غیر از این است که امسال هرگاه استقلال به جوان هایش اتکا کرده پیروز میدان بوده است؟ در واقع برد سه بر صفر مقابل فولاد برای مظلومی هم خوب بود هم بد، خوب بود چون تیم را به کورس قهرمانی برگرداند و بد بود چون اشتباهات مظلومی در دربی را نشان داد.
