تنها دقایقی بعد از دربی، هوادران ناراضی استقلال، این بار به صفحه نکونام حمله کردند: «جای شما در استقلال خالی است»، «اگر شما در میانه میدان بودید، تیم را رهبری می کردید»، «چرا به استقلال نیامدید» و کلی از این پیغام ها. نکونام هم در آن شرایط دست کمی از هواداران نداشت. او درباره این پیغام های هواداران حرف زد و البته برخلاف بعضی از استقلالی ها، تلاش کرد به این تیم روحیه بدهد. او خطاب به هواداران می گویند: «باید پشت استقلال بود.»
دربی تهران برگزار شد و استقلال با ۴ گل به حریف سنتی اش باخت. بازی را دیدید.
اول از همه دوباره باید مرگ مهرداد اولادی را به فوتبال ایران و خانواده او تسلیت بگویم. متاسفانه به خاطر حضور در قطر نتوانستم به ایران بیایم و در مراسم خاکسپاری او شرکت کنم. مهرداد خیلی پسر خوبی بود و حتی وقتی به اسپانیا آمد تا به ژرس بپیوندد، با هم مداوم در ارتباط بودیم. هنوز باور نمی کنم که چطور ممکن است او به راحتی از جمع ما برود. واقعا باور کردنی نیست. درباره سوالی هم که پرسیدید باید بگویم این بازی را نگاه کردم و خیلی هم ناراحت شدم. پیش بینی نمی کردم استقلال با چنین نتیجه ای ببازد. ولی فوتبال برد و باخت دارد. شکست جزیی از فوتبال است. خدا را شکر که در بازی فولاد تیم خوب بازی کرد و توانست با یک بازی تهاجمی ۳ گل بزند. از این برد خیلی خوشحال شدم. روحیه به استقلال بازگشته و سه بازی بسیار حیاتی در پیش دارد. استقلال باید پرسپولیس را تحت فشار بگذارد.
درباره شکست در دربی بحث زیاد است. هواداران به شدت ناراحت هستند. خود شما هم که گفتید ناراحتید.
همیشه بعد از هر شکستی هواداران ناراحت هستند، حتی اگر با اختلاف یک گل ببازید. خب این بازی دربی بود و برای مردم اهمیت زیادی داشت. در تاریخ زیاد از این بازی ها برگزار شده و اصلا زیبایی فوتبال به همین است که شما هر بار که می بازید، دفعه بعد می خواهید قوی تر شوید و برگردید. آن بازی که تمام شد و رفت. استقلال بازی فولاد را برده و سه بازی فینال در لیگ برتر در پیشرو دارد و یکی هم در جام حذفی. قطعا بازیکنان و مربیان تیم خودشان می دانند این ۳ مسابقه چه اهمیتی دارد و نیازی به گفتن ما نیست. استقلال نیاز به حمایت هوادارانش دارد. هواداران باید کنار تیم باشند. انشالله که تیم بتواند با قهرمانی همه چیز را جبران کند. هنوز همه چیز از دست نرفته است. پای ۹ امتیاز در میان است.
پرسپولیس در صدر جدول است و سه امتیاز بیشتر از استقلال دارد. با انگیزه ای که پرسپولیسی ها گرفته اند، فکر می کنید استقلال بتواند قهرمان شود؟
در فوتبال هر اتفاقی ممکن است بیفتد. من خودم با چشم این اتفاقات را در فوتبال دیده ام. سال گذشته کسی فکر می کرد سپاهان قهرمان لیگ برتر شود؟همه فکر می کردند تراکتورسازی قهرمان لیگ برتر می شود ولی سپاهان جام را گرفت. یک سیب را به هوا پرتاب کنید، هزار چرخ می خورد تا به زمین برسد. می دانم هواداران ناراحت هنوز از آن شکست ناراحت هستند. غرورشان شکست، ولی چه کار می شود کرد؟ متاسفانه این نتیجه رقم خورده و ما نباید دنبال مقصر بگردیم. خود من اینقدر ناراحت بودم که دوست نداشتم با کسی حرف بزنم. ولی همیشه روزنه ای از امید وجود دارد. چه کسی فکر می کرد تیم ملی بعد از شکست مقابل ازبکستان در تهران، به جام جهانی صعود کند؟ قطعا تعداد کمی بودند. همیشه تعداد بدبین ها از خوشبین ها بیشتر هستند. این شمائید که باید به زمین بروید و بدون توجه به حرف ها، تلاش تان را کنید.
البته دقایقی بعد از دربی به صفحه شما هم حمله شد.
راستش من اصلا خبر نداشتم و این را دوستانم به من گفتند. زیاد در فضای مجازی فعالیت نمی کنم ولی وقتی دوستانم گفتند، دیدم کامنت های زیادی برای نوشته اند.
اکثرشان از بازی تیم گلایه داشتند و حتی از شما خواسته بودند به استقلال برگردید. بعضی ها هم نوشته بودند این تیم در میانه میدان به یکی مثل شما نیاز داشت که تیم را رهبری کند.
هواداران استقلال که همیشه به من لطف دارند. در مدتی هم که برای تیم محبوبم بازی کردم، خیلی از من حمایت کردند. بعد از باخت ناراحت بودند و خیلی ها نوشته بودند که دوست داریم با شما درد دل کنیم. خب من اگر استقلال را دوست نداشتم، اسپانیا و لالیگا را ول نمی کردم که به این تیم بیایم. من حسن نیتم را ثابت کردم و منتی هم نیست. خدا را شکر خاطرات خوبی از جمله قهرمانی با استقلال و حضور در بین سه کاندید نهایی بهترین بازیکن سال آسیا در دوران حضور در این تیم داشتم. حتی بین ۴ تیم نهایی لیگ قهرمانان هم رفتیم. ولی گاهی بعضی چیزها دست من نیست. خودم دوست داشتم برای استقلال بازی کنم ولی تصمیم گیرنده من نبودم.
آیا از این اتفاق ناراحت شدید؟
به هیچ وجه.
ولی نمی توانید منکر این شوید که دوست داشتید برای استقلال بازی کنید.
به جرات می گویم تمام فوتبالیست های ایران دوست دارند برای استقلال یا پرسپولیس بازی کنند. من در استقلال بازی کردم. سال ها هم در اسپانیا بودم. افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی را هم داشتم. در این سال ها سرد و گرم فوتبال را چشیده ام. این را هم خوب فهمیده ام که همیشه همه چیز باب میل شما نیست. کسی نمی تواند منکر علاقه من به استقلال شود ولی قسمت نبود به این تیم برگردم. به هیچ وجه ناراحت نیستم و همین که هواداران هنوز به یاد من هستند و چنین پیغام هایی برایم نوشته اند، کافی است.
هواداران نوشته بودند قدرت رهبری شما می توانست به استقلال کمک زیادی کند، همانطور که به تیم ملی کمک زیادی در راه جام جهانی کرد.
خب یک مربی برای انتخاب بازیکن، ملاک ها و معیارهایی در نظر می گیرد که شاید این ملاک جزو خواسته های یک مربی نباشد. هوادران واقعا من را شرمنده می کنند. اگر به جام جهانی رفتیم، اول از همه کمک خدا بود و دعای مردم. بعد هم تلاش یک مجموعه. من هم نقش کوچکی در این راه داشتم. ولی برای این هواداران عزیزی که این پیغام را برای من نوشتند، فقط یک حرف دارم. استقلال چه با من و امثال من و چه بدون ما، یک باشگاه بزرگ است. این باشگاه در طول تاریخ خود بازیکنان بزرگی دیده است. با یک بازیکن یا بدون یک بازیکن، اتفاقی برای این باشگاه بزرگ نمی افتد. هواداران همیشه باید حامی تیم باشند. قبول دارم شکست ناراحت شان می کند ولی یک شکست پایان کار نیست.
سوال آخر هم درباره پسرتان آریان است. تا کانال تلگرامی تان عکس هایی از شما منتشر می شود. ظاهرا می خواهید او را هم مثل خودتان فوتبالیست کنید.
اتفاقا آرین به فوتبال علاقه زیادی دارد. همپای من می نشیند و فوتبال ها را می بیند. حتی نزدیک خانه مان در قطر، مسابقات گل کوچک یاران نیمار برگزار می شود که آریان به من می گوید برویم و نگاه کنیم. فعلا که سن و سالش کم است و با خودم فوتبال بازی می کند. آینده هم که قابل پیش بینی نیست ولی اول از همه دوست دارم درس بخواند. برایم مهمتر از هر چیز درس خواندنش است.
