او گل‌های حساسی نیز به ثمر رسانده مثل گلی که مقابل استقلال خوزستان (گل اول) به ثمر رساند و زمینه‌ساز برتری تیمش شد. با این حال خیلی‌ها از او انتقاد می‌کنند که چرا تا این حد کم گل می‌زند. البته همین که اهالی فوتبال در ایران به تمجید از پرسپولیس می‌پردازند، نشان می‌دهد این تیم کارش را به خوبی تا به حال انجام داده و جلو می‌رود ولی هنوز یکسری مسائل حل نشده است. تیمی که برانکو ساخته، کاملاً هجومی و سرشار از انگیزه است وگرنه نمی‌توانست از رده چهاردهم جدول خودش را به رده پنجم برساند و در زمره مدعیان قهرمانی قرار بگیرد. ایرادات زیادی از پرسپولیس گرفته می‌شود، از جمله اینکه این تیم کم گل می‌زند و نسبت به موقعیت‌هایی که دارد، بی‌تفاوت است.
اگر این تیم از ابتدای فصل می‌خواست همه فرصت‌های گلزنی‌‌اش را به گل بدل کند، امروز با تفاضل گلی عجیب و غریب در صدر جدول قرار می‌گرفت. یکی از کسانی که چندین فرصت گلزنی را از دست داد، امید عالیشاه بود و به همین خاطر فشار زیادی بر روی این بازیکن وارد شد. خیلی‌ها به او می‌گویند «امید چرا گل نمی‌زنی» البته شاید حق با آنها باشد اما بد نیست بدانید امید به طور کلی مهاجم نوک نیست که بتواند در هر بازی، دو، سه گل به ثمر برساند. پست بازی او به گونه‌ای است که باید در سمت چپ کانال تهاجمی پرسپولیس و در نقش یک بازیکن وینگر یا مهاجم کناری به میدان برود. او اصلاً مهاجم نوک نیست که تلاش‌های یک تیم را ختم به گل کند و آخرین فردی باشد که به توپ ضربه می‌زند.
مهاجم راست‌پای سرخپوشان که علاقه خاصی دارد تا در سمت چپ بازی کند، اعتقاد دارد وظیفه‌‌اش در زمین بازی گلزنی نیست و طبق دستورات تاکتیکی برانکو باید همیشه در زمان حمله به تیم کمک کند اما صرفاً برای امید کسی برنامه‌های تاکتیکی را ننوشته که گل بزند. با این حال همیشه تحت فشار است که گل بزند. البته با گلی که مقابل استقلال خوزستان به ثمر رساند، از زیر بار فشارها خارج شد ولی جدا از مسائل تاکتیکی، هنوز هم عده زیادی از هواداران منتظر بالا رفتن تعداد گل‌های این بازیکن هستند.
