اگرچه در بسیاری از بازی‌ها پرسپولیس نتیجه مطلوب را کسب نمی‌کرد و علی‌رغم فوتبال زیبا و با کیفیت، بازی را مساوی می‌کرد یا بازنده از زمین بیرون می‌آمد. هنوز که هنوز است، پرسپولیسی‌ها تیم خوب دنیزلی را به خاطر دارند که با بداقبالی، داوری‌های پر اشتباه، پنالتی‌های هدر رفته و موقعیت‌های خراب شده - اغلب توسط معدنچی - نتوانست جامی را تصاحب کند اما بعد از مدت‌ها پرسپولیس، فوتبالی متفاوت را به نمایش می‌گذاشت. خیلی‌ها معتقدند که ادامه همان تیم بود که با افشین قطبی قهرمان لیگ شد. یعنی تیمی که دنیزلی ساخته بود را قطبی تحویل گرفت و با اعمال تغییرات مثبت و سازماندهی جدید، برای پرسپولیسی‌ها یک جام خاطره‌انگیز کسب کرد.
***
پرسپولیس برانکو؛این تیم هم فارغ از نتایج بدی که در ابتدای فصل کسب کرد یا حتی نتایج خوبی که این روزها به دست می‌آورد، خوب و زیبا بازی می‌کند. سازماندهی تیمی، حرکات تاکتیکی و بازی زیبا ویژگی تیم برانکو شده است، اگرچه در بسیاری از بازی‌ها، پرسپولیس برنده از زمین بیرون نیامده است.
فوتبال زیبا و متفاوت، محصول برانکو است و اثر انگشت سرمربی را می‌توان پای بازی پرسپولیس دید. پرسپولیس خوب تمرین می‌کند و بر اساس آنچه مربی‌اش می‌خواهد مقابل حریفان قرار می‌گیرد. این تیم انواع و اقسام تاکتیک‌ها را در زمین به نمایش می‌گذارد و بر اساس آنالیز حریف، دنبال موقعیت می‌گردد و باری به هر جهت نیست. مثلا مقابل همین استقلال خوزستان، وقتی می‌داند که دروازه‌بان حریف عادت به ترک محوطه جریمه و جلو ایستادن دارد، روی شوت از راه دور برنامه‌ریزی می‌کند؛ نمونه‌اش ضربه نوراللهی که گل نشد ولی مهم این است که پرسپولیس کارش را در زمین درست انجام می‌دهد.
پرسپولیس برانکو در عین حال که سازمان یافته و تاکتیکی بازی می‌کند، برای مخاطب عام هم قابل فهم است؛ هواداران پرسپولیس که هر هفته بیشتر از قبل به استقبال تیم خود می‌روند، این روند صعودی را خوب می‌فهمند و به این نکته پی برده‌اند که تیم‌شان یک مربی خوب و تمام‌وقت را بالای سر دارد.
شاید به همین دلیل است که از ابتدای فصل هیچ‌گاه صدای اعتراض هواداران این تیم بلند نشد و در روزهایی که تیم برانکو در انتهای جدول دست‌وپا می‌زد، باز هم از حمایت سکوها برخوردار بود. البته که حمایت مدیران باشگاه هم در جای خود قابل ستایش است که پای مربی خود ایستادند و اجازه دادند که برانکو کارش را به درستی انجام دهد.
پرسپولیس می‌تواند یک الگوی مناسب برای همه باشگاه‌ها باشد؛ تیمی که سراغ مربی خوب و کاربلد می‌رود و به دور از شتابزدگی و هیجانات فوتبال، آنقدر صبر می‌کند تا سرانجام زحمات و تمرین‌ها به بار بنشیند.
حضور پرسپولیس در جمع مدعیان بالای جدول قطعا به داغ شدن لیگ در نیم‌فصل دوم منجر خواهد شد و لیگ برتر از این پس دیدنی‌تر می‌شود. چقدر خوب می‌شود که برانکو نه فقط برای یک سال که برای چند فصل زمان در اختیار داشته باشد و با همین شکل و شمایل، وقت و زمانش را صرف ساختن پرسپولیس کند؛ اتفاقی که در بسیاری از باشگاه‌های دنیا مرسوم است. آن وقت نه فقط پرسپولیس که فوتبال ایران از این اتفاق منتفع خواهد شد. کمتر در فوتبال ایران شاهد چنین اعتمادهایی بوده‌ایم که مدیریت یک باشگاه برای چند سال برنامه‌ریزی کند و با این هدف پای مربی و نتایج تیمش بایستد. برانکو و پرسپولیس نشان دادند که اگر انتخاب درست باشد، تیم به خوبی تمرین کند و سرمربی تمام‌وقت و با انگیزه بالای سر بازیکنان حاضر شود، هواداران هم این موضوع را خوب می‌فهمند و درک می‌کنند و حامی این جریان می‌شوند، حتی اگر در سال اول، بازی‌های خوب و قشنگ با نتیجه همراه نباشد.
حمایت از تیمی که خوب بازی می‌کند باید به یک فرهنگ میان هواداران تبدیل شود تا شاید شاهد روزی باشیم که فوتبال ایران از روزمرگی و تغییرات پیاپی مربیان رهایی پیدا کند. این جریان کمک می‌کند که مدیران هم در فضایی بهتر و آرام‌تر تصمیم بگیرند و در نهایت شاهد ثبات و پایداری در فوتبال ایران خواهیم بود. اگر نگاهی به فوتبال روز دنیا بیندازیم، مربیان بسیاری را می‌توان نام برد که با همین شرایط در تیم‌های باشگاهی ماندگار شده‌اند و سال‌های سال کار کرده‌اند. در این سال‌ها گاهی نتایج آنها به قهرمانی و بالای سر بردن جام ختم شده و گاهی هم نتایج آنطور که انتظار می‌رفته رقم نخورده است اما هواداران در هر شرایطی حامی تیم و سرمربی خود بوده‌اند.
