جنس پرسپولیس برای قهرمانی در این فصل لیگ برتر جور است، تیمی هجومی که در تمام 16 دیدار این فصل گل زده، مربی فنی و خوش فکر، مهاجمانی زهر دار و البته امکانات خوب.

 

پرسپولیس برانکو از نظر نظم تاکتیکی و تیمی چیزی برای قهرمانی کم ندارد، تیمی که به قول فوتبالی‌ها «جاندار» بازی می‌کند و به راحتی می‌تواند «نفس» هر حریفی را بگیرد. قاعدتا یک تیم با داشتن چنین خصوصیاتی به راحتی باید قهرمان شود اما یک جای کار تیمِ برانکو مشکل دارد، مشکلی بزرگ به نام دروازه‌بان.

 

زمانی همین پرسپولیس با اتکا به «اَبَر» دروازه‌بانی به نام احمدرضا عابدزاده در فوتبال ایران آقایی می‌کرد. اصلاً تا سال‌های سال دروازه‌بان اصلی تیم ملی پرسپولیسی بود یا حداقل دروازه‌بان دوم تیم ملی از پرسپولیس انتخاب می‌شد. چند سالی است که به غیر از نیلسون هیچ دروازه‌بان مطمئنی به پرسپولیس نیامده تا معضل قفس توری، نفس پرسپولیس را بگیرد.

 

فصل گذشته یکی از معضلات بزرگ پرسپولیس درون دروازه بود، مخصوصا از وقتی که نیلسون را نخواستند، درست زمانی که مکانی خیالش بابت «فیکس» بودن راحت شد! مکانی دروازه‌بان خوبی است اما فوق‌العاده نیست و این موضوع را بارها از زمانی که به پرسپولیس آمده ثابت کرده است. اشتباهات مکرر این دروازه‌بان بارها کمر پرسپولیس را شکسته است، چه فصل پیش و چه در فصل جدید که همراه بوده با اشتباهات جدید.

 

برانکو «اَبَر» دروازه‌بان ندارد/ مکانیِ بدون رقیب همین است

 

بازی پرسپولیس و پدیده آخرین پرده از شاهکارهایی از نوع مکانی بود، بازبینی گل اول پدیده عمق فاجعه را در درون دروازه پرسپولیس نشان داد. دروازه‌بانی که اداعای پوشیدن پیراهن تیم ملی را دارد خیلی راحت و با یک اشتباه بچه‌گانه در خروج از دروازه گلی می‌خورد که در فوتبال حرفه‌ای «آماتور» است! بعد از این گل پرسپولیس روی همکاری بنگر و مکانی گل دوم را دریافت می‌کند، بنگر به خاطر گل به خودی مقصر است اما باز هم خروج وحشتناک مکانی گل دیگری را به تیم مهاجری هدیه داد.

 

البته نمی‌شود به صحنه اخراج مکانی خرده گرفت و حتی از آن باید تقدیر هم کرد اما در بقیه موارد مکانی خوب نبود. دروازه‌بانی که رقیب نداشته باشد همین می‌شود، دروازه‌بانی که استرس دارد تمرکزش را در زمین از دست می‌دهد، دروازه‌بانی که خوب تمرین نمی‌کند بد گل می‌خورد!

 

در کل شاید تنها تفاوت پرسپولیس با 3 تیم بالای جدول همین باشد؛ دروازه‌بان خوب. استقلال خوزستان، استقلال و ذوب‌آهن دروازه‌بانان درجه یکی دارند که می‌توانند تیم خود را تا قهرمانی کمک کنند اما پرسپولیس از این قاعده مستثنی است تا شاید به خاطر همین ضعف در پایان فصل «حسرت‌وار» شاهد قهرمانی تیمی دیگر در لیگ باشد.