درهای NBA به روی دومین ایرانی باز شد. این افتخار زمانی نصیب بسکتبال ایران شد که ارسلان کاظمی بعد از چند فصل تلاش بی وقفه توانست به بزرگ‌ترین رویای ورزشی‌اش رنگ واقعیت ببخشد. او اکنون بازیکن شماره ۱۴ فیلادلفیا است. بدون شک ارسلان کاظمی وارد NBA شد تا پرچمدار نسلی از بازیکنان ایرانی باشد که جاه‌طلب هستند و ظرفیت‌های روانی بالایی دارند که می‌توانند وارد عرصه‌های بزرگتر شوند.
به گزارش افکارنیوز -ارسلان اکنون نه‌تنها به عنوان یک بسکتبالیستی که از ایران وارد بهترین و بالاترین سطح لیگ بسکتبال دنیا شده، بلکه به عنوان نماد تلاش و کوشش جوان ایرانی در بسکتبال مطرح است. کمتر کسی توقع حضور این بازیکن آن هم از طریق یارکشی NBA را به این لیگ داشت، اما ارسلان روزهای سختی را سپری کرد و بالاخره نتیجه همه تنهایی‌ها و زحمات خود را به دست آورد.
اکنون بسکتبال ایران که یک بار با حدادی به NBA معرفی شده بود، با ارسلان هم به موفقیتی بزرگ در این لیگ دست یافته است، موفقیتی جهانی آنهم بخاطر اینکه هشتمین بسکتبالیست آسیایی که به مهد بسکتبال جهان راه یافته، ماشین ریباندی است که از ایران به این جایگاه رسیده است.
البته بازیکنان دیگری نیز به عنوان بسکتبالیست‌های آسیایی در بهترین لیگ بسکتبال جهان فعالیت کرده‌اند که هیچ‌وقت با پیراهن ملی خود در قاره کهن بازی نکرده اند و تابعیت کشورهای دیگر را داشتند. با این شرایط ارسلان جوان‌ترین و تازه‌وارد‌ترین بازیکن آسیایی راه‌یافته به NBA است که با پشتکار و تلاش خود و تنها با حمایت خانواده اش توانست به رویاهایش تحقق بخشد. او کاری ستودنی کرد که در تاریخ بسکتبال و ورزش ایران ماندگار خواهد بود. ارسلان خودش می گوید خوشحال است بخاطر اینکه فکر می کند این راه بسته را توانسته برای جوانان ایرانی باز کند جوانانی که همیشه فکر می کردند رسیدن
به NBA یعنی آرزویی محال اما ارسلان به گفته خودش نشان داد که برای ایرانی کار نشد ندارد.
وقتی خبر راه یافتن ارسلان بهNBA را شنیدیم همان موقع با او تماس گرفتیم ارسلان آنقدر خوشحال بود که نمی توانست حسی که داشت را توصیف کند. بغض خوشحالی اش را می خورد و می گفت هنوز در شوک است شوکی که تا ایران هم آمده بود و ما هم مثل خود او، هم خوشحال بودیم و هم بغض داشتیم چرا که شادی ارسلان شادی همه ما بود و موفقیت او موفقیت خانواده بسکتبال بود. ارسلان فعل خواستن را تا به اینجا بخوبی صرف کرده و با تلاش و پشتکاری که از این بازیکن دیدیم بدون شک روزهای بهتری هم برای او ترسیم می کنیم چراکه می دانیم ارسلان جوانی نیست که درجا بزند، جوانی نیست که به این ها قانع باشد، جوانی نیست که از
فرصت هایش استفاده نکند، او بدون شک از امروز رویایی بزرگتر و زیباتر را در سر می پروراند، رویای بزرگ شدن در NBA.
ارسلان همه از ته دل برایت خوشحالیم و تبریک می گوئیم؟
خیلی ممنونم من هم بسیار خوشحالم که باز هم توانستم نام ایران را سربلند کنم.
الان چه حسی داری؟
نمی توانم حسم را توصیف کنم آنقدر زیبا و شیرین است که دلم می خواهد تمام بچه های بسکتبال ایران یک روز این حس را تجربه کنند، حس شادی به تمام معنا، حس به بار نشستن سال ها زحمت و تلاش واقعا عالی است.
وقتی فهمیدی برای NBA انتخاب شدی، عکس العملت چه بود؟
باورتان نمی شود هیچ کاری نمی توانستم بکنم، شوکه شده بودم. همه جیغ می زدند، فریاد می کشیدند اما من هاج و واج بودم. از خوشحالی واقعا نمی دانستم باید چکار کنم. از آن لحظه‌ها فیلم گرفته بودند که خونسرد نشسته‌ام و حواسم نیست. باور نمی‌کردم که این اتفاق افتاده باشد.
خستگی تمام این سال ها از تنت در رفت؟
انگار یه بار سنگین از روی دوشم برداشتم. باورتان نمی شود من صبح روزی که خبر را شنیدم از خواب بلند شدم و تا الان که با شما صحبت می کنم هنوز نتوانسته ام بخوابم یعنی ۳۵ ساعت است که پلک روی هم نگذاشته ام.
چرا؟
می ترسم بخوابم ببینم همه اش خواب بوده است، فکر کنم آخر سر بیهوش شوم!
الان کجا هستی و چه می کنی؟
الان که در فیلادلفیا هستم. یک کنفرانس خبری و معرفی داشتیم. رکابی های مان را هم گرفتیم تا برای تمرینات آماده شویم.
از چه زمانی استارت خواهی زد؟
از پنج شنبه تمرینات مان شروع خواهد شد که من هم بسیار انگیزه دارم و ثانیه شماری می کنم تا زودتر تمریناتم آغاز شود.
ارسلان چند سال برای رسیدن به اینجا تلاش کردی؟
من از روز اولی که بسکتبال را حرفه ای شروع کردم به این نقطه نگاه می کردم و آرزویم رسیدن به NBA بود. از زمانی که بسکتبال را آغاز کردم هر صبح جمعه بیدار می‌شدم و از تلوزیون بازی‌های NBA را تماشا می‌کردم. ۱۵ سال است که دارم هر روز تلاش می کنم اما این ۴ سال اخیر که به آمریکا آمدم همه چیز خیلی سخت تر، حرفه ای تر و جدی تر شد و تمام هدف و انرژی ام را برای رسیدن به اینجا گذاشتم و خوشحالم که به آن هم رسیدم.
خودت چند درصد احتمال می دادی در درفت انتخاب شوی؟
برای من انتخاب در درفت پنجاه پنجاه بود و برای همین هم در مراسم شرکت نکردم و از تلویزیون زنده برنامه را نگاه می کردم این را هم بگویم که یک درصد هم فکر نمی کردم به فیلادلفیا بیایم.
چرا؟
بخاطر اینکه من با «فیلادلفیا» تمرین نکرده بودم. از طرف دیگر این تیم حق انتخاب نداشت که طبق توافقی که با «واشینگتن» داشت حق انتخاب این تیم را گرفت و من را جذب کرد. سن آنتنیو و دیترویت مرا خواسته بودند و فیلادلفیا هم با اینکه خوشش آمده بود اما تا آخر بروز ندادند.
خودت دوست داشتی در کدام تیم NBA بازی کنی؟
واقعا برایم هیچ فرقی نداشتNBA. بهترین لیگ بسکتبال دنیا است و تمام تیم‌هایش تاریخی قدرتمند دارند. بازی کردن در هر تیم یک افتخار است.
حالا فیلادلفیا را چطور تیمی می بینی؟
این تیم دست به جوانگرایی زده است برای همین هم فکر می کنم برای من شروع خوبی باشد به هر حال هرکسی که بسکتبال بازی می‌کند آرزویش حضور در لیگ NBA است. می‌خواهد یک روز در این لیگ پیراهن خودش را بپوشد و به میدان برود. من هم برایم الان مهم این است که این اتفاق برایم رخ داده است.
به حامد حدادی زیاد زمان داده نمی شد به نظرت می توانی جایگاه واقعیت را پیدا کنی؟
راستش الان هیچ چیزی نمی توانم بگویم چون از تیم و بازیکنانش زیاد شناخت ندارم اما چیزی که مشخص است این است که تمام تلاشم را خواهم کرد و مطمئنم که موفق هم خواهم شد.
این چند وقت اخیر که با تیم های مختلف تمرین می کردی برایت چطور گذشت؟
هم خیلی سخت بود و هم اینکه تجربه خیلی خوبی بود. من در یک ماه با ۱۴ تیم تمرین کردم و این کاری بود که باید انجام می دادم و خیلی هم در انتخابم موثر بود. به هر حال هر کسی که می خواهد در NBA بازی کند باید آنقدر حرفه ای شده باشد که این سختی ها برایش چیزی نباشد چراکه رقابت های NBA هم به همین اندازه فشرده خواهد بود.
قراردادت با فیلادلفیا چگونه است؟
فکر می کنم قراردادمان یک ساله باشد البته هنوز قرارداد را امضا نکرده ایم و دقیقا نمی دانم که چگونه خواهد بود.
تا به امروز هدفت رسیدن به NBA بود از الان به بعد هدفت چه خواهد بود؟
مسلما ماندگاری در NBA و تبدیل شدن به یک بازیکن خوب از اهدافم است. من الان تازه در NBA متولد شدم و از الان به بعد باید در این لیگ بزرگ و بزرگتر شوم. می خواهم با تمام توان در رقابت ها بجنگم و نشان دهم که ما ایرانی ها هم می توانیم در میان بهترین های دنیا جا داشته باشیم.
ارسلان از امروز چه برنامه ای برای رسیدن به اهدافش دارد؟
اول از همه باید قدر جایی که آمده‌ام را بدانم. ابتدا باید در تیمم خودم را نشان دهم و جایم را باز کنم. باید مهارت‌های بسکتبالی‌ام را تقویت کنم. تمرین‌هایم را با تمام توان ادامه بدهم و نقاط ضعفم را از بین ببرم. به طور مثال شوت‌هایم از بیرون را بهتر کنم، بر روی بدنم کار کنم تا قوی‌تر بشوم. می‌خواهم به بازیکنی تبدیل شوم که می‌تواند به تیمش کمک کند. می خواهم به عنوان یک بازیکن تاثیرگذار برای تیمم معرفی شوم.
به نظرت فرق رفتن تو به NBA با حامد حدادی در چیست؟
حامد حدادی نخستین ایرانی شاغل در NBA است اما نوع آمدن او به این لیگ فرق می‌کند. به نظر من درفت نشان داد که کار برای ایرانی‌ها نشد ندارد. خیلی مهم بود که با درفت وارد NBA شوم و حالا فکر می‌کنم یک اتفاق بزرگ برای بسکتبال ایران و خاورمیانه افتاده است. سد برابر بسکتبالیست‌های ایران شکسته شد و حالا همه می‌دانند که اگر بخواهند می‌توانند در بهترین لیگ جهان بازی کنند و این یک گام بزرگ برای بسکتبال ایران است.
و راه رسیدن به این موفقیت را در چه می‌دانی؟
به نظر من کار پایه بسیار مهم است. ما مربیان با دانشی در ایران داریم که باید بازیکنان را در رده‌های مختلف سنی زیر نظر بگیرند. باید تلاش کنند و همیشه با برنامه به تمرین‌هایشان ادامه دهند. نباید به جایی که هستند قانع باشند. تمرین و مبارزه چیزی است که می تواند یک ورزشکار را از دیگران جدا کند.
حتما در این مدت از ایران هم خیلی ها با تو تماس گرفته اند؟
درست است تلفنم پشت سرهم زنگ می خورد، حامد حدادی اولین کسی بود که زنگ زد و تبریک گفت. محمود مشحون، اوشین ساهاکیان، جواد داوری، مهدی حسن زاده، سامان ویسی هم زنگ زدند و تبریک گفتند که واقعا از همه آنها ممنونم و امیدوارم که سفیر شایسته ای برای آنها باشم.
شنیدی که شیخ آل ثانی و هاکوپ رئیس و دبیر فدراسیون بسکتبال آسیا هم تبریک گفته اند؟
بله، به هر حال باید قبول کنیم که این موفقیت تنها برای ایران نیست و الان آسیا هم بخاطر اینکه یک بازیکن از این قاره به NBA اضافه شده خوشحال است از آنها هم ممنونم اما دوست داشتم مسئولان ایران هم تبریک می گفتند.
چه کسی دوست داشتی تبریک بگوید؟
به نظرم وزیر ورزش و مسئولان کمیته ملی المپیک وقتی برای موفقیت فوتبال و والیبال پشت سر هم تبریک می گویند اگر ارزش حضور در NBA را بدانند باید حتما به بسکتبال هم تبریک می گفتند. به هر حال NBA معتبرترین و بهترین لیگ دنیاست که هر کسی نمی تواند داخل آن شود. حضور نماینده ایران در چنین لیگی افتخار بزرگی است که حتی رئیس جمهور هم باید تبریک می گفت(باخنده)
کدام رئیس جمهور؟ روحانی یا احمدی نژاد؟
فرقی نمی کند هر دوی آنها ورزشی هستند. آقای روحانی که تازه قرار است بیاید اما قدم‌شان برای ورزش خیلی خوب بود. بعد از انتخابات، اول فوتبال و بعد والیبال و وزنه برداری و حالا هم که بسکتبال. امیدوارم که رئیس جمهور منتخب ارزش این موفقیت ها را بداند و به همه رشته ها هم نگاه یکسانی داشته باشد.
در رقابت های سامرلیگ هم حاضر خواهی شد؟
بله مسابقات تابستانی از پنج شنبه شروع می شود و تا ۱۴ جولای هم ادامه خواهد داشت.
به جام ملت های آسیا می رسی؟
هیچ چیز در این باره نمی دانم خودم که خیلی دوست دارم برای تیم ملی بازی کنم اما به نظر سرمربی تیم ملی هم باید احترام گذاشت. آقای بچیروویچ در مصاحبه هایش گفته بود که ارسلان کاظمی را نمی شناسد! این هم از کنترل من خارج است چگونه وقتی سرمربی تیم من را نمی شناسد، به جام ملت های آسیا بروم؟
احتمالا الان که به NBA رفتی، دیگر می شناسد؟!
فعلا که نمی شناسند و اگر هم روزی شناخت باید با هم صحبت کنیم. من پانزده روز قبل از آغاز جام ملت‌های آسیا آزاد هستم و پیش از این نیز شرایطم را اعلام کرده بودم و با همه این‌ها هر زمان که کادرفنی از من بخواهد حتی شب قبل از مسابقه حاضرم با جان و دل برای ایران مسابقه بدهم چراکه موفقیت تیم ملی کشورم برایم از هر چیز دیگری مهم تر است.
فکر می کنی امسال بتوانیم به جام جهانی برویم؟
بله، صددرصد باید برویم. ما تیم بسیار خوبی داریم که در همه پست ها بهترین بازیکنان آسیا را در اختیار دارد. امیدوارم شکست دوره قبل تجربه خوبی برای بچه ها شده باشد و همه با هم متحد و همدل باشند. انشاءالله اول قهرمان آسیا می شویم و بعد هم به جام جهانی خواهیم رفت.
و اگر حرفی باقی مانده؟
اول از همه خدا را شکر مى کنم و بعد از پدر و مادرم به خاطر تمام از خودگذشتگی هایى که انجام دادند براى من در این ٢٣ سال تا بتوانم راحت زندگى کنم تشکر می کنم. از همه شما دوست هاى عزیزم هم ممنونم که از من حمایت کردید. از همه مربی هایی که در این ١٥ سال با آنها تمرین کردم، ممنونم و امیدوارم که این حرکت به جوانان نشان داده باشد که هیچ کارى براى یک ایرانى نشد ندارد
سعیده فتحی
