در فوتبال دروازه‌بان یکی از مهم‌ترین پست‌هاست که معمولا مربیان ریسک تغییر در این منطقه را به جان نمی‌خرند. دروازه‌بان‌ها تا سن بالا می‌توانند در سطح بین‌المللی بازی کنند و وقتی یک مربی نفر اول خود را درون دروازه شناسایی می‌کند، دیگر باید او مصدوم یا محروم باشد تا به گل ذخیره فرصت برسد.
ایران در تمام سال‌های اخیر با حضور علیرضا بیرانوند خیالش از بابت قفس توری راحت بوده؛ او یکی از ستاره‌های فوتبال ما و حالا یکی از کاپیتان‌های تیم ملی است. بازیکنی که با وجود نزول در دو ماه اخیر باز در پرسپولیس و تیم ملی از اعتماد مربیان برخوردار بود و همیشه ثابت بازی می‌کرد. وقتی در بازی برگشت مقابل ترکمنستان نام سیدحسین حسینی به عنوان دروازه‌بان ایران اعلام شد، خیلی از فوتبال‌دوستان تعجب کردند. تعجبی که بیشتر از غیبت بیرانوند به خاطر نام کاپیتان استقلال بود و سوالات زیادی را به وجود آورد.
این‌که چرا امیر قلعه‌نویی حاضر شده با حضور بیرانوند به کاپیتان استقلال میدان بدهد، قطعا در حیطه اختیارات اوست اما قلعه‌نویی کسی بود که حتی در زمان مصدومیت و شرایط روحی بد بیرانوند نیز از او حمایت کرد. حالا که بیرانوند در بازی‌های اخیر پرسپولیس درخشیده و به روزهای اوج برگشته چرا و چطور باید این بازی را از دست بدهد؟ در این مسابقه تیم میزبان چندان خطری روی دروازه حسینی ایجاد نکرد تا او محک جدی بخورد. بازیکنی که در بازی آخر استقلال یک‌تنه ضامن پیروزی این تیم شد اما در این مسابقه زمین نخورد.
تغییر دروازه‌بان تیم ملی به خودی خود باعث بروز سوالات زیادی بود اما اگر به بیانیه اخیر باشگاه استقلال نگاه کنیم این معما به معادله چندمجهولی تبدیل خواهد شد. باشگاه استقلال در اقدامی عجیب و غریب نسبت به بازی نکردن سیدحسین حسینی اعتراض کرد، او را بهترین بازیکن حال حاضر لیگ خواند و خواهان حضورش در تیم ملی شد! حمله باشگاه استقلال و بیانیه آن‌ها آن‌قدر عجیب بود که حتی واکنش و مخالفت جواد نکونام، کادرفنی و بازیکنان استقلال را هم در پی داشت؛ اتفاقی که در تاریخ فوتبال جهان بی‌سابقه بود!
از این زاویه بازی کردن حسینی بسیار عجیب‌تر شد، یعنی کادرفنی تیم ملی به خاطر بیانیه باشگاه استقلال به کاپیتان این تیم بازی داد؟ اگر این‌طور باشد که واویلا و وای بر این فوتبال که از حالا به بعد دیگر سنگ روی سنگ بند نخواهد شد. اما اگر داستان پیدا کردن جانشین برای بیرانوند باشد چرا الان؟ این موضوع جای تقدیر دارد و علیرضا بیرانوند از نداشتن رقیب در سال‌های اخیر بسیار لطمه خورده و نزول وحشتناک او در ماه‌های اخیر زنگ خطر را برای همه به صدا درآورده بود.
از این منظر که او بداند جایگاه تضمین‌شده‌ای ندارد و رقبا به بیخ گوش او رسیده‌اند، هم به خود بیرانوند کمک می‌کند و هم به آینده تیم ملی و پرسپولیس اما برابر ترکمنستان رقیب او چه محکی قرار بود بخورد؟ و این‌که حسینی هم سن و سال خود بیرانوند است!
