در طول یکی دو ماه گذشته بار دیگر بخش قابل توجهی از فضای فوتبال ایران به تسخیر برانکو ایوانکوویچ درآمد. این داستان بهانه‌های مختلفی داشت؛ از یک طرف حضور او به‌عنوان سرمربی عمان در جام ملت‌های آسیا از سوی گروهی از هواداران رصد می‌شد و فصلی جدید از کری‌خوانی پایان‌ناپذیر موافقان او با طرفداران کارلوس کی‌روش را می‌ساخت و از سوی دیگر شایعه بازگشتش به پرسپولیس بسیار داغ بود. بعد از خداحافظی یحیی گل‌محمدی از جمع سرخپوشان، مطابق انتظار برانکو به گزینه اول مدیران باشگاه تبدیل شد اما یا آنها واقعا پیشنهادی آنقدر جدی به برانکو ندادند یا اینکه پروفسور حاضر به همکاری با قرمزها نبود. هر چه هست ایوانکوویچ در نهایت به‌عنوان سرمربی جدید تیم ملی چین برگزیده شد تا پرونده حضور او در ایران بسته شود، شاید حتی برای همیشه.
بهانه بیخودی
در طول مذاکرات پرابهامی که سرخپوشان با برانکو داشتند، مدیران پرسپولیس چندین بار اعلام کردند مشکل اصلی او برای پذیرش این پیشنهاد، دوری از اعضای خانواده است. آنها گفتند زن و بچه برانکو دیگر قبول نمی‌کنند او بعد از این همه سال باز هم به زندگی و کار در جایی خارج از اروپا ادامه بدهد. وضع چنان بود که یک‌بار باشگاه حتی این مسئله را به‌عنوان تنها مانع همکاری عنوان کرد اما در نهایت انتخاب جدید مربی کروات نشان داد آنچه او گفته یا به نقل از این مربی در ایران گفته بودند، یک بهانه بیخود بیشتر نبوده است. دیدیم که برانکو باز هم به‌کار خودش در خارج از اروپا ادامه داد. او به جایی برگشت که سابقه قهرمانی در آن را با تیم باشگاهی شاندونگ دارد؛ سرزمینی که در یک دوره پول بسیار هنگفتی برای موفقیت در فوتبال هزینه کرد اما به شکل عجیبی این نقطه‌ضعف برطرف نشد. چین در همین دوره اخیر جام ملت‌های آسیا هم با ۲مساوی و یک شکست، بدون برد و گل زده و با تنها یک گل خورده از دور مسابقات کنار رفت. برانکو حتما در چین کار سختی خواهد داشت.
پایان کار در حوزه باشگاهی؟
امروز ۲۸فوریه هفتادمین سالروز تولد برانکو ایوانکوویچ است؛ عددی که شاید باید آن را هم در رد کردن پیشنهاد پرسپولیس و احتمالا هر تیم باشگاهی دیگری از سوی برانکو دخیل بدانیم. به هر حال مشهور است که مربیان معمولا در دوران سالمندی به حضور در تیم‌های ملی رو می‌آورند؛ تیم‌هایی که کار در آنها انرژی کمتر و تجربه بیشتری می‌خواهد. مربیگری در عرصه باشگاهی یعنی هر روز تمرین، هر هفته بازی، هر ۲هفته یک سفر که گاهی هم برنامه بسیار فشرده‌تر از این می‌شود. اوضاع در رده ملی اما متفاوت است و یک مربی آنجا شاید سالی یک تا ۲ماه کار مفید داشته باشد. بنابراین برانکو بعد از موفقیت در پرسپولیس و ناکامی در الاهلی عربستان، هدایت تیم‌های ملی عمان و چین را پذیرفت و با توجه به اینکه تیم ملی ایران هم تا جام‌جهانی ۲۰۲۶با امیر قلعه‌نویی و کادرش ادامه خواهد داد، به‌احتمال بسیار زیاد دیگر شاهد حضور برانکو در فوتبال کشورمان نخواهیم بود.
