مصاحبه علی خطیر در برنامه فوتبال برتر، نقطه تارک روابط مدیرعامل باشگاه استقلال با جواد نکونام بود؛ اختلافاتی که همه از چند و چون آن خبر داشتند، در پخش زنده چنان پدیدار شد که دیگر هیچ کس نیست از جنگ تن به تن این دو نفر خبر نداشته باشد.
رد و تکذیب چند ادعای خطیر از سوی نکونام و توصیه های مدیرعامل استقلال به سرمربی تیم در پخش زنده شبکه ۳، نشان داد دیگر قرار نیست در بر همین پاشنه بچرخد و آن روز هم دور نیست که این کشمکش ها تبدیل به یک جنجال و دعوای بزرگ شود.
متاسفانه نصیحت به هر دو نفر تا امروز چاره کار نبوده و خطیر و نکونام هم بچه نیستند که دم به ساعت به آنها پندر و اندرز بدهیم. واقعیت این است که سرمربی و مدیرعامل استقلال به هر دلیلی نمی خواهند با هم تعامل داشته باشند و هر کدام راه خود را می روند.
خطیر می خواهد همان چهره خوب استقلال در بخش مدیریت و تیمداری باشد؛ نکونام هم قرار است دل سکوها را بیش از پیش به دست بیاورد اما آنچه در این جدال علنی به بیرون منعکس می شود، آسیب و ضرری است که نصیب باشگاه استقلال می شود.
از زمان رفتن هر دو عزیز از استقلال بی خبریم اما تردیدی وجود ندارد که دیر یا زود، خطیر و نکونام از این تیم می روند؛ آنچه باقی می ماند بی گمان باشگاه استقلال و هوادارانی است که همیشه پای کار بودند و بی شک افرادی که هیچ دخل و تصرفی در مواهب استقلال ندارند، بیشتر از همه متضرر می شوند.
از امروز به بعد نه خطیر را نصیحت می کنیم نه برای نکونام مرثیه می سراییم اما آنچه به عنوان امانت به آنها در استقلال سپرده شد، کاش به یک بازی کودکانه شبیه نمی شد. جنگ های تام و جری وار در باشگاه استقلال، اتفاقی است بی سرانجام که دودش مستقیما به چشم تیم و نتایجش در آینده می رود. امیدواریم درک این جمله ساده آنقدر سخت نباشد که بخواهیم توضیح واضحات بدهیم.
