تراکتور تبریز در 4 هفته ابتدایی لیگ برتر 1400-1401 با 3 امتیاز نتوانسته نظر هوادارانش را جلب کند و به همین جهت سولدو را به عنوان سرمربی انتخاب کرد. برنامه کامل بازی های تراکتور تا هفته 14 لیگ برتر را می خوانید.
هفته پنجم
سپاهان اصفهان – تراکتور تبریز
هفته ششم
تراکتور تبریز – پدیده خراسان
هفته هفتم
فولاد خوزستان – تراکتور تبریز
هفته هشتم
تراکتور تبریز – آلومینیوم اراک
هفته نهم
مس رفسنجان – تراکتور تبریز
هفته دهم
تراکتور تبریز – نفت مسجدسلیمان
هفته یازدهم
هوادار – تراکتور تبریز
هفته دوازدهم
تراکتور تبریز – ذوب‌آهن اصفهان
هفته سیزدهم
پرسپولیس – تراکتور تبریز
هفته چهاردهم
فجر سپاسی شیراز – تراکتور تبریز
هفته پانزدهم
تراکتور تبریز – نساجی مازندران
تاریخچه تیم فوتبال تراکتور
باشگاه تراکتورسازی تبریز یکی از معتبرترین باشگاه های ایران است که در سال 1329 به همت مدیرانی علاقمند و ورزش دوست چون مهندس راستگار وحسین اردبیلی با امکانات اولیه تشکیل گردید.
در تشکیل تیم تراکتورسازی تبریز آقای رضا نحوی با همکاری سایر ورزشکاران زحمات زیادی را متحمل شده و جذب فوتبالیست های مطرح تیم تراکتور سازی تبریز به عهده این شخص واگذار شده بود.
در اولین تیم تراکتورسازی تبریز بازیکنانی چون حسام گلزار، حمید علاف بنایی، یعقوب آباذری، رضا فروغی، صمد رسولی، داریوش حاج رشیدی، رحمان قرقیش، سید افصحی و … حضور داشتند.
تراکتورسازی تبریز پیش از انقلاب
تراکتورسازی در سال 1354 به جام تخت جمشید صعود کرد. آنان در جام تخت جمشید 1354 شرکت کردند و در میان 16 تیم، در جایگاه شانزدهم ایستاده، به دستهٔ پایین تر سقوط کردند. پس از یک سال دوری از سطح اول لیگ فوتبال ایران، آنان در جام تخت جمشید 1356 شرکت کرده و جایگاه پنجم را کسب کردند.
در این دوران، سرمربی تراکتورسازی حسین فکری بود و بازیکنانی چون پرویز مظلومی، عباس کارگر و ابراهیم کیان طهماسبی در این تیم بازی می کردند. تراکتورسازی در جام تخت جمشید 1357 هم حاضر بود و تا پیش از تعطیلی مسابقات به دلیل وقوع انقلاب 1357، در جایگاه نهم جدول بودند.
این باشگاه در جام حذفی 1356 -که اولین دوره جام حذفی بود نیز به فینال راه یافت؛ اما در بازی پایانی، نتیجه را به ملوان بندرانزلی باخته و نایب قهرمان شد. در این سال ها ماشین سازی نیز به عنوان تیمی از شهر تبریز و قدرتی موازی با تراکتورسازی در فوتبال ایران حاضر بود.
تراکتور در دهه 1360
در دهه 1360 به دلیل وقوع جنگ ایران و عراق، لیگ فوتبال ایران تعطیل بود و تنها جام های استانی برگزار می شد و تراکتورسازی در لیگ فوتبال تبریز بازی می کرد. در سال 1365، منتخب تبریز متشکل از بازیکنان تراکتورسازی و ماشین سازی به فینال لیگ استانی قدس راه یافت، ولی از تیم استان اصفهان شکست خورد و دوم شد.
در این دهه بازیکنانی مانند احد شیخ لاری، حسین قوی فکر، غلامرضا باغ آبادی و امیر داداش ضیایی بازیکنان برجسته تراکتورسازی بودند که در تیم ملی فوتبال ایران نیز بازی کردند. در سالیان پایانی این دهه، واسیلی گوجا مربی اهل رومانی به تراکتورسازی آمد.
تراکتورسازی تبریز دهه 1370 و آغاز دهه 1380
واسیلی گوجا، تیم های پایه تراکتورسازی را زیر نظر گرفت و به کارهای بنیانی پرداخت. تراکتورسازی متحول شد و دوران موفقی را گذراند. آنان در لیگ آزادگان 1371 در گروه یک بالاتر از استقلال و کشاورز اول شدند، اما در پلی آف با باخت به پاس تهران، به مقام سوم رسیدند.
در این تیم که بهترین نتیجه تاریخ تراکتورسازی در لیگ را به دست آورد؛ احد شیخ لاری بعنوان کاپیتان تیم، کریم باقری، سیروس دین محمدی وحسین خطیبی حضور داشتند. اسماعیل حلالی و علی باغمیشه نیز از آن تیم به تیم ملی فوتبال ایران راه یافتند.
تراکتورسازی در سال 1373 با باخت به بهمن در جام حذفی، برای بار دوم در این جام دوم شد. با رفتن بازیکنان کلیدی از تیم، دوران افت باشگاه آغاز شد. محمدحسین ضیایی، جای گوجا را گرفت و بازیکن–مربی تیم شد.
باشگاه در لیگ آزادگان 1379، آخر می شود ولی با این وجود سال بعد به حکم فدراسیون فوتبال ایران در لیگ حرفه ای تازه تاسیس شرکت میکند. آنان در لیگ برتر فوتبال ایران 80-81 با مربیگری رضا وطنخواه و محمود یاوری باز هم در لیگ آخر شدند و این بار به دسته پایین تر سقوط کردند.
تراکتورسازی تبریز دوران دسته اول:1381-1388
تراکتورسازی هفت فصل را در لیگ دسته اول فوتبال ایران سپری کرد، و نتوانست به جام خلیج فارس صعود کند. تراکتورسازی در این هفت سال تنها یک بار پلی آف رسید، و با باخت به شیرین فراز کرمانشاه فرصت صعود را از دست داد.
در این سالیان ارنست میدندروپ، فرشاد پیوس، احد شیخ لاری از مربیان باشگاه بودند. سرانجام تراکتورسازی در فصل 88-87 و با مربی گری فراز کمالوند به لیگ برتر صعود کرد.
ورزشگاه خانگی تراکتور
ورزشگاه یادگار امام تبریز دومین ورزشگاه بزرگ ایران است و گنجایش دقیق آن 66٬833 نفر می باشد. با این حال، در برخی از بازی های باشگاه تراکتورسازی که در این ورزشگاه برگزار شده اند، جمعیتی بیش از ظرفیت این استادیوم، وارد آن شده اند؛
آن چنان که در یکی از بازی های این باشگاه در مقابل باشگاه سپاهان، حدود 125،000 نفر در ورزشگاه حضور داشته اند. این ورزشگاه از سال 1368 خورشیدی شروع به ساخت گردید و یکی از 14 مکان ورزشی دهکده المپیک تبریز به شمار می رود؛ به طوری که از مجموع 360٬000 هکتار مساحت این دهکده، 12٫5 هکتار به ورزشگاه یادگار امام اختصاص یافته است.
ورزشگاه یادگار امام به جهت نبود برخی امکانات موردنیاز، نیمه کاره مانده است؛ امکانات رفاهی، جایگاه خبرنگاران، حفاظ های امنیتی لازم، رختکن برای تیم ها، سرویس های بهداشتی، سیستم های صوتی، نیمکت ذخیره ها و وضعیت نامناسب راه دسترسی از مهم ترین مشکلات این ورزشگاه است.
همچنین به دلیل طولانی شدن زمان افتتاح ورزشگاه یادگار امام، سازه های بتنی و فلزی آن فرسوده شده اند و نیاز به بازسازی دارند. این ورزشگاه در بین طرفداران و هواداران تیم تراکتورسازی به ورزشگاه سهند معروف می باشد.
نمادهای تیم تراکتور سازی تبریز
تیم تراکتور سازی تبریز در بین هوادارانش به «تراختور» معروف است.برخی نیز آنان را «گرگ های سرخ» می نامند. شعارهایی از قدیم در میان هوادارن تراکتورسازی در ورزشگاه رواج دارد که مشهورترین آنها «داغلاری سؤکر…»، «ئیل یاتار، طوفان یاتار، یاتماز تراختور بایرقی» و «یاشاسین آذربایجان» هستند.
