امیر حاج‌رضایی در خصوص انتشار ویدئوی کودک‌آزاری هوادار باشگاه استقلال در فضای مجازی اظهار کرد: اگر واقعا این موضوع صحت داشته باشد، هر انسان با وجدانی از این عمل آزرده خاطر می‌شود. عمل زشت و ناپسندی رخ داده و با هیچ توضیحی نمی‌توان این عمل را توجیه کرد. در تمام دنیا تیم‌های رقیب فراوانی داریم. به عنوان مثال دیدار سلتیک و گلاسکو یک دربی مذهبی در اسکاتلند محسوب می‌شود، اما این که یک کودک را وادار کنند تا به تیم محبوبش فحاشی کند، شاید وجود نداشته باشد.
وی افزود: بیماران جنسی در جامعه رها شده‌اند. به غیر از این موضوع که با فوتبال در ارتباط است، بعضا شاهد اتفاقاتی تلخ در جامعه هستیم که کودکان در سنین پایین مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. حرکتی که با این کودک هوادار استقلال صورت گرفته یک نوع آزار جنسی است. درست است که آزار فیزیکی در کار نبوده، اما یک کودک به قدری آزار دیده که می‌تواند این موضوع جزو جرائم جنسی قرار بگیرد.
این کارشناس فوتبال ایران با اشاره به بیانیه باشگاه پرسپولیس ادامه داد: عادت کرده‌ایم که اگر اتفاقی رخ داد فورا به دنبال پاسخ باشیم و از جملاتی استفاده کنیم تا به تیم مقابل صدمه وارد کند. باشگاه پرسپولیس می‌توانست بیانیه‌ای صادر کند که راهگشای فرهنگی در جامعه ایران باشد و به روشنگری جامعه کمک کند. اظهار نظر برخی افراد در باشگاه پرسپولیس که مدعی هستند تیم مقابل قصد تخریب وجهه ما را داشته، بار مثبتی به جامعه منتقل نمی‌کند. بیانیه باشگاه پرسپولیس خوب نبود و ضمن احترام به حریف مقابل، نباید از ساختگی بودن این ویدئو صحبت می‌شد. ای کاش بیانیه‌ای صادر می‌شد که مفهوم اخلاقی، فرهنگ‌سازی و احترام به جامعه فوتبال را در پی داشت.
حاج‌رضایی در خصوص علت تنش در فضای هواداری فوتبال ایران با وجود رابطه صمیمانه بازیکنان هر دو تیم بزرگ ایران، عنوان کرد: تمام بازیکنان دو تیم ارتباط صمیمانه‌ای با یکدیگر ندارند. شاید در انظار عمومی و مقابل تریبون حرف‌های زیبا بزنند، اما هر روز در فضای مجازی و رسانه‌ها شاهد برخورد بخشی از بازیکنان، مربیان و پیشکسوتان دو باشگاه با یکدیگر هستیم. در فوتبال مدرن نیز چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. به عنوان مثال اخیرا رایان گیگز موجب ناراحتی دو خانم شده و فدراسیون فوتبال ولز او را از تیم ملی کنار گذاشت و با او برخورد کرد. چنین برخوردهایی باید در فوتبال ایران نیز وجود داشته باشد و اهل اغماض و مماشات نباشیم. چیزهایی وجود دارد که باید قطعا با آنان برخورد کرد.
وی با بیان این که وضعیت فرهنگی فوتبال ایران چندان مناسب نیست و فوتبال بدون ارتقای سطح فرهنگی نمی‌تواند در بعد فنی نیز رشد کند، خاطرنشان کرد: در حال حاضر موضوع اتفاق افتاده یک مسئله فرهنگی است، اما به این معنا نیست که بی‌فرهنگی فقط در جامعه فوتبال رخ داده، بلکه جامعه فوتبال بخش کوچکی از جامعه‌ای است که در آن زندگی می‌کنیم. تماشاگری که در استادیوم فحاشی می‌کند از دل جامعه به ورزشگاه آمده است. او مشکلاتش را به همراه خود به استادیوم می‌آورد و در میان جمعیت احساس امنیت کرده و هر کاری که می‌خواهد انجام می‌دهد. فرهنگ‌سازی کار دشوار و بزرگی است که زمان زیادی را هم بابت آن از دست داده‌ایم.
این کارشناس فوتبال ایران در پاسخ به این سوال که چه اتفاقی باید رخ دهد تا دو باشگاه پرطرفدار ایران جهت سالم‌سازی فضای فوتبال موضع مشترکی داشته باشند، گفت: این یک بحث مدیریتی است که باید ابزار آن را فراهم کنند. دو تیم حداقل در برخی از موارد با یکدیگر باید به ائتلاف برسند، تا با موضع‌گیری مشخص به مقابله با زشتی‌های موجود در فوتبال بروند. منتها این موضوعات در فوتبال ایران وجود ندارد. شاید هر دو باشگاه این را برای خود کسر شأن می‌دانند که به سوی باشگاه مقابل دست دراز کنند، در حالیکه اگر درک درستی وجود داشته باشد، بروز این اتفاق به نفع فوتبال ایران خواهد بود.
حاج‌رضایی اضافه کرد: اگر موضع یکسان هر دو باشگاه به نفع فوتبال ایران باشد، هیچ اشکالی ندارد که هر دو رقیب با یکدگیر ائتلاف کرده و به پالایش جامعه فوتبال کمک کند. منتها سالیان سال است که در بخش مدیریتی دچار ضعف هستیم. در همین دو باشگاه بزرگ استقلال و پرسپولیس در سال گذشته چند مدیر تغییر کرده است؟ هر چند ماه یک مدیر با افکاری متفاوت سر کار می‌آید و به جای اینکه تصمیمات و برنامه مستقلی داشته باشد، اغلب تابع انتصاب‌کنندگان خود است.
وی بیان کرد: فوتبال تلفیقی از مسائل مختلف مانند فرهنگ، دانش، تجربه، اقتصاد، صنعت و... است. فوتبال علم نیست، اما علوم در اختیار فوتبال هستند. جامعه‌شناسان، روانشانسان و حتی هواشناسان به فوتبال می‌توانند کمک کنند. اتفاق تلخ اخیر قطعا به زیان فوتبال و جامعه ایران است. امروزه عصر تکنولوژی است و این خبر به کل دنیا رسیده است. اینکه فکر می‌کنیم اگر جواب تیم مقابل را بدهیم به وظیفه خود عمل کرده‌ایم، ناشی از یک تفکر بسته است. به جای این که با حرمت و احترام با تیم حریف برخورد کنند و تذکر دهند که این اتفاق درست نیست و هر دو باشگاه در جهت اعتلای فوتبال ایران نقش مهمی دارند، به جوابگویی می‌پردازند و این موضوع را توطئه می‌دانند.
کارشناس فوتبال ایران تصریح کرد: وقتی سرباز بی‌گناهی چند فصل قبل در اصفهان بینایی خود را از دست داد، جامعه باید یقه باشگاه اصفهانی را می‌گرفت؟ این درد تمام جامعه فوتبال ایران است. کودک‌آزاری یک هوادار فوتبال، برای هر انسان با وجدانی دردمند است. فرقی نمی‌کند هوادار کدام باشگاه باشد. تا ما نمی‌توانیم با یکدیگر دیالوگ برقرار کنیم و عقیده مخالف را بشنویم و شیفتگی خود را کاهش دهیم، این مسائل باز هم اتفاق خواهد افتاد و تاثیرش را در نسل جوان می‌گذارد و آنان را نیز وادار به واکنش می‌کند که البته قطعا این واکنش‌ها به سود جامعه ورزش ایران نخواهد بود.
