روبن لیماردو شمشیرباز اهل ونزوئلا است که در اسلحه اپه فعالیت دارد. او قهرمان المپیک ۲۰۱۲ لندن است و دو مدال نقره قهرمانی جهان و ۴ طلا، چهار نقره و یک برنز انفرادی قهرمانی پان‌آمریکن را نیز در کارنامه کاری خود دارد.
این شمشیرباز ، موفق به کسب سهمیه المپیک توکیو هم شده است و در حالی که برای المپیک آماده می‌شود که در خارج از میدان ورزشی، برای امرار معاش خود شغل دیگری دارد و به عنوان پیک غذا مشغول به فعالیت است. لیماردو دومین نفری است که در کشور ونزوئلا موفق به کسب مدال طلای المپیک شده و او اسطوره ورزشی این کشور است. البته می‌خواهد شاهکار خود در المپیک لندن را دوباره در المپیک توکیو نیز تکرار کند. او در این مورد گفت: «در ونزوئلا هیچ کسی دو عنوان قهرمانی المپیک را ندارد و من برای اینکه به آن فرد تبدیل شوم، می‌جنگم.»
لیماردو در ۱۹ سال گذشته در لهستان زندگی می‌کند و تمریناتش را برای حضور در المپیک توکیو آنجا انجام می‌دهد. او حتی اگر یک اسطوره ورزشی باشد اما نیاز دارد تا راه‌هایی را پیدا کند تا بتواند هزینه‌های زندگی خانواده‌اش را تامین کند. او متاهل است و دو فرزند دارد. لیماردو پس از شیوع ویروس کرونا ماه ها نتوانست خانواده‌اش را ببیند و آرزویش این بود آنها را به لهستان بیاورد و در نهایت هم به آن دست یافت.
قهرمان المپیک لندن در مورد شغل خود گفت: «با شیوع ویروس کرونا آوردن خانواده‌ام به اروپا کار بسیار سختی بود و من نیاز داشتم که نه تنها پولم را هدر ندهم بلکه بتوانم پول بیشتری هم به دست آورم. بنابراین شغلی پیدا کردم که روی تمریناتم تاثیر نمی‌گذارد و می‌توانم برنامه خودم را داشته باشم. روزی که تمرین زیادی داشته باشم، غذای کمتری تحویل می‌دهم. البته می‌توانم انجام هر دو کار (تمرین و تحویل غذا) را مدیریت کنم. من یک ورزشکار هستم و انرژی انجام هر کاری را دارم.»https://www.afkarnews.com/fa/
او ادامه داد: «درست است که انرژی زیادی استفاده می‌کنم و بسیار خسته می‌شوم اما شغلم به من کمک هم می‌کند. من از دوچرخه استفاده می‌کنم که همین باعث می‌شود پاهایم تقویت شوند. شغلم به من انگیزه می‌دهد که با مبارزه، رو به جلو حرکت کنم. هر زمان که پایم را روی رکاب دوچرخه می‌گذارم حس می‌کنم به مدال‌آوری در المپیک توکیو نزدیک می‌شوم.»
او در مورد دائمی یا موقتی بودن شغل خود گفت: «می‌دانم این شغلم مدت طولانی ادامه نخواهد داشت و به دلیل وضعیت اقتصادی کنونی جهان آن کار را انجام می‌دهم. ممکن است سال آینده اوضاع بهتر شود و من بتوانم با آرامش بیشتری برای المپیک توکیو آماده شوم و هدفم درخشش دوباره در بازی‌های المپیک است.»
