اگر بگوییم خوشحال‌ترین مرد ایرانی پس از برد پرسپولیس برابر النصر عربستان یحیی گل‌محمدی بود، اغراق نکرده‌ایم. یک مربی بادانش، اما بی‌ادعای ایرانی که بدون ادا و اطوار و با تلاش فراوان کاری کرد کارستان! شاید هر تیم دیگری غیر از پرسپولیس یا هر مربی دیگری غیر از یحیی بود، بعد از شنیدن محرومیت ستاره تیمش در فاصله چند ساعت مانده به حساس‌ترین بازی خود به هم می‌ریخت و وا می‌داد اما...
نه پرسپولیس هر تیمی است و نه گل‌محمدی یک مربی معمولی و شاهد این ادعا پیروزی حماسی و دلچسبی بود که نماینده ایران را به فینال لیگ قهرمانان آسیا رساند. دیروز در حالی با سرمربی موفق پرسپولیس گفتگو کردیم که بسیار خوشحال بود و...
این پیروزی دلچسب و تاریخی واقعاً جای تبریک خاص و ویژه هم دارد. آقایحیی مبارک!
مبارک هواداران پرسپولیس باشد که می‌دانم شنبه شب بسیاری از آن‌ها به خیابان‌ها ریخته و به خاطر این پیروزی بزرگ شادی کردند. من پیش‌تر هم گفته بودم در این دوران شیوع ویروس کرونا و مشکلات اقتصادی شاید فوتبال و برد‌های پرسپولیس مرهم کوچکی برای مردم و هواداران باشد و حالا خوشحالم لبخندی روی لب آن‌ها نشاندیم.
می‌دانیم به اندازه کافی در این رابطه توضیح دادید، اما باز هم جای سؤال وجود دارد که چگونه با خبر محرومیت عیسی آل‌کثیر آن هم در فاصله چند ساعت مانده به بازی حساس با النصر کنار آمدید؟
خیلی خیلی سخت بود. عیسی آل‌کثیر در ترکیب اصلی تیم بود و ما برنامه‌های تاکتیکی خودمان را بر این اساس چیده بودیم. در جلسه فنی هم در همین ارتباط و وظایف سایر بچه‌ها حرف می‌زدیم که ناگهان خبر دادند آل‌کثیر نمی‌تواند بازی کند و ۶ ماه محروم شده است!
واکنش شما چه بود؟
شوکه شده بودم. از افشین پیروانی و بقیه پرسیدم ۶ ماه؟! واقعاً این یک حکم غیرمنصفانه است. آل‌کثیر اصلاً دنبال این حرف‌ها نیست. چند سالی می‌شود به خاطر برادرزاده اش این‌طوری خوشحالی می‌کند و حقش این نیست. امیدوارم با پیگیری‌های باشگاه پرسپولیس و فدراسیون فوتبال این حکم ناحق علیه این جوان خوب و نجیب خوزستانی شکسته شود.
بعد از بازی هم ازمادرعیسی آل کثیر و همه مادران ایرانی گفتید؟
بله، مادر عیسی آل‌کثیر همه بازی‌های عیسی و ما را دنبال می‌کند. بنده خدا دوست داشت فرزندش را در ترکیب پرسپولیس ببیند و می‌دانم چقدر از شنیدن خبر محرومیت عجیب پسرش شوکه شده است. من در آن لحظه در کنفرانس خبری یاد اشک‌های مادر عیسی افتادم و...
شنیدیم خود آل‌کثیر هم خیلی اشک ریخته است.
خودتان را یک لحظه جای او بگذارید تا متوجه شوید چه فشاری را این بچه تحمل کرد. خیلی سخت است خودت را آماده مسابقه‌ای بزرگ کنی، با فکر و ذکر گلزنی به النصر بخوابی و بلند شوی و بعد... واقعاً لحظه دردناکی بود.
اما شما گفتید همین محرومیت شوک مثبتی هم به تیم شما وارد کرد؟
بله همین‌طور است. وقتی بازیکنانم دیدند چه بلایی سر همبازی آن‌ها آمده است، برای یک برد شیرین و حماسی متحد شدند. بچه‌ها نمی‌خواستند بازنده دیدار نیمه‌نهایی شوند، چون خوب می‌دانستند چقدر علیه آن‌ها کارشکنی شده است. خیلی‌ها دوست نداشتند پرسپولیس فینالیست لیگ قهرمانان آسیا شود و بازیکنانم این را می‌دانستند پس تصمیم گرفتند و عزم خود را جزم کردند هرطوری شده به فینال برسند.
و رسیدند؟
من به شما می‌گویم باید اسم تک‌تک این بازیکنان پرسپولیس با حروف طلایی در تاریخ فوتبال ایران نوشته شود. این بچه‌ها با تعصب و غیرت ایرانی به فینال رسیدند و تاریخ‌سازی کردند. من به داشتن چنین تیمی افتخار می‌کنم.
رسانه‌های قطری خیلی از سبک مربیگری شخص شما تعریف و تمجید کرده‌اند. نظری ندارید؟
ما یک گروه خوب هستیم. همکاران خوبی در کادر فنی دارم و جا دارد از تک‌تک آن‌ها تشکر کنم. فوتبال یک بازی گروهی است و موفقیت آن هم در گرو کار تیمی. خوشحالم نتیجه تلاش خودمان را در لیگ قهرمانان آسیا گرفتیم.
راستی فکرش را می‌کردید سرنوشت این بازی به ضربات پنالتی بکشد؟
بازی با النصر بازی فوق العاده سنگینی بود. شما می‌دانید یک بازیکن این تیم ۱۲ میلیون یورو قیمت دارد که چند برابر بودجه کل باشگاه پرسپولیس است. با این حال بچه‌های ما خوب جنگیدند و چه بسا اگر ۱۰ نفره نمی‌شدیم کار به ضربات پنالتی نمی‌کشید، اما هرچه بود بازیکنان ما با تمرکز بالا و درک موقعیت عملکرد بسیار خوبی هم در ضربات پنالتی داشتند.
هم حامد لک یک پنالتی گرفت و هم پنالتی‌زنان شما ضربات خود را به خوبی نواختند. تمرین داشتید؟
ضربات پنالتی بیشتر تمرکز می‌خواهد و روحیه بالا در زمان زدن آن، که خدا را شکر بچه‌های ما از آن برخوردار بودند.
حالا چقدر امیدوارید بتوانید در فینال لیگ قهرمانان آسیا هم قهرمانی را جشن بگیرید؟
من قبل از هر چیز امیدوارم محرومیت بی‌دلیل عیسی آل‌کثیر بخشیده شود. در مورد سؤال شما هم باید بگویم با این تیم و این بچه‌ها هر جامی را می‌توان فتح کرد.
