در حالیکه اثرات خشکسالی های دو دهه اخیر هرمزگان در بخش بیابانی بصورت افزایش بیابانها، خشک شدن درختان، جنگل ها ومراتع، کاهش ذخایر آبی استان و... خود را نشان داده و برخی از روستاهای مناطق شرقی بخصوص در جاسک در زیر شن های روان از سال های گذشته مدفون شده اند، اما روند تخصیص اعتبارات استانی وملی متناسب با نیاز استان برای بیابازدایی در هرمزگانی که پایتخت تجارت ایران لقب گرفته است، نیست.
از طرفی در گذشته نه چندان دور وزارت نفت مالچ را بصورت رایگان در اختیار اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری استان جهت مالچ پاشی و تثبیت شن های روان قرار می داد که در سال های اخیر این مالچ دهی وزارت نفت هم قطع شده است.
از طرفی براساس قانون بایستی درصدی از درآمد مناطق نفت خیر نیز در اختیار منابع طبیعی قرار گیرد تا آنها بر ای بیابانزدایی هزینه کنند که این موضوع هم در هرمزگان منتفی است وتخصصی نمی یابد.
در استان هرمزگان 1565000 هکتار بیابان می باشد که 318 هزار هکتار سطح کانون های بحران فرسایش بادی با 28 کانون بوده که روش های بیابان زدایی در استان از جمله نهالکاری همراه با باد شکن غیر زنده یا تله رسوب گیر و احداث مدیریت هرز آبها در حال حاضر اجرا می شود. متاسفانه وضعیت اعتباری سال های اخیر روبه افول است.
سال گذشته کل اعتبار استانی 300 میلیون تومان وکل اعتبار تخصیص یافته ملی 870 میلیون تومان بوده است که این اعتبار چندان گره گشا نیست و بایستی نگاه ملی داستانی ویژه ای به هرمزگان در بخش اعتبارات بیابازدایی صورت گیرد.
درحال حاضر 23 روستا در شهرستان جاسک در معرض هجوم ماسه های بادی قرار دارند. همچنین تا کنون بیش از 6 هزار بند خاکی یا همان مدیریت هرز آب در سطح استان اجرا شده و 900 هکتار هم بیابان های استان توسط مردم با نهالکاری ومدیریت هرز آب درختکاری شده است که یکی از راه های مقابله با بیابان زایی مشارکت مردم در توسعه در ختکاری است که معاونت فنی اداره کل منابع طبیعی وآبخیزداری باجدیت در حال اجرای طرح هایی بامشارکت مردم و حتی استفاده از ظرفیت خیرین در این بخش است.
اما باتوجه به وسعت بیابان های استان، بایستی نهضت بیابانزدایی بانگاه ملی در استان اتفاق بیفتد وبا توجه به اینکه دولت برای جاسک و مکران چشم انداز اقتصادی بلندمدتی را ترسیم نموده است، بی شک بایستی به موضوع تثبیت شن های روان و افزایش بیابان در این منطقه توجه نموده و اعتبارات ویژه ای را به شرق هرمزگان دولت اختصاص دهد واگر این آینده نگری صورت نگیرد، علاوه بر افزایش روستاهای مدفون شده به دلیل افزایش شن های روان و بیشتر شدن بیماری های تنفسی و فرسایش تاسیسات، اجرای پروژه های ملی در مکران را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
پس می طلبد که اعتبارات ویژه ای به بخش بیابانزدایی هرمزگان تعلق گیرد. نمایندگان مردم هرمزگان در مجلس شورای اسلامی نیز بایستی از دولت بخواهند که دولت به تعهدات قانونی خود در خصوص تخصیص میزان قانونی از درآمد حاصله در مناطق نفت خیر و پالایشگاهی پایبند باشند و وزارت نفت هم مالچ را کمافی السابق در اختیار اداره کل منابع طبیعی قرار دهند.
در حالیکه شنیده ها حاکی است که در برخی از استانها اعتبارات ملی ویژه ای به بخش بیابانزدایی تخصیص یافته است، اماهرمزگان همواره بی مهری مسئولان را به جان می خرد و اعتبارات مورد نیاز به این استان که همواره مقام نخست در درآمدهای مالیاتی و... دارد تخصیص نمی یابد.
هرمزگان در چندسال اخیر همواره چندصد میلیارد تومان مازاد بر درآمد سالانه مصوب مالیاتی درآمد دارد و براساس قانون بایستی 50درصد از این مازاد درآمد به استان برگردد که به دلیل عدم پیگیری مسئولان مربوطه، این مبلغ هم وصول نمی شود که همین موضوع هم چند هفته پیش مورد انتقاد یکی از نمایندگان مردم در مجلس قرار گرفت که اگر این موضوع محقق شود وبخشی از آن به بخش بیابانزدایی استان تخصیص یابد، گامی اساسی در این بخش برداشته می شود.
اثرات بیابان ها وگردوخاک ناشی از آنها تا مرکز استان هم شهروندان را متاثرکرده و بیماری های ریوی، گوارشی، چشمی و... یکی از این اثرات است. پس هرمزگانی ها انتظار دارند که تدبیر دولت باعث دمیدن روح امید در آنها شود و اثرات گردوخاک و شن های روان را با تزریق اعتبارات ویژه برای تثبیت شن های روان وجنگل کاری و دریک کلام بیابانزدایی خنثی کند.
