شرکت آلومینیم سازی ایران در اراک(ایرالکو) این روزها بیش از اینکه به عنوان یک شرکت بزرگ تولیدی مطرح باشد با حاشیه هایی خارج از متن تلاش در عرصه تولید،نقل محافل مختلف در استان مرکزی است.
شرکت آلومینیوم سازی ایران (ایرالکو) به عنوان اولین تولید کننده شمش های آلومینیوم در ایران، در زمینی به مساحت ۲۳۲هکتار در کیلومتر ۵ جاده اراک تهران واقع شده است.
موضوع تأسیس کارخانه ایرالکو در سال ۱۳۴۶ به تصویب هیأت دولت رسید و اقدامات مربوط به نصب تأسیسات و ساختمان از سال ۱۳۴۷آغاز و در سال ۱۳۵۱ با دو خط تولید و ظرفیت ۴۵ هزار تن در سال مورد بهره برداری قرار گرفت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و افزودن سه خط دیگر به پروسه تولید، ظرفیت تولید آلومینیوم اولیه به ۱۲۰ هزار تن در سال رسید که شامل انواع شمشها به صورت تی بار ، هزار پوندی ، آلیاژهای ریخته گری ، بیلت ، اسلب و... است.
متعاقبا و به منظور رعایت مسائل زیست محیطی کلنگ احداث کارخانه تولید آلومینیوم با تکنولوژی ۲۰۰ کیلو آمپر در سال ۱۳۸۱ به زمین زده شد و در سال ۱۳۸۶ به بهره برداری رسید.
ظرفیت تولید شرکت آلومینیوم ایران در حال حاضر و با احتساب خروج خطوط ۱ و ۲ کارگاه قدیم به ۱۷۵ هزار تن در سال بالغ شده و حدودا ۱۱ هزار کارخانه و کارگاه با بیش از ۲۵۰ هزار نفر در صنایع وابسته به آلومینیوم اشتغال دارند.
این واحد تولیدی که در سال های اخیر شاهد تغییرات متوالی مدیرعاملی بوده است بیش از این که در عرصه تولید زبان زد خاص و عام باشد یک روز با دست به دست شدن فیش حقوقی اعضای هیات مدیره و یک روز هم با ورود به عرصه سیاست و انتخابات و حمایتهای مالی و .... از جریان سیاسی خاص شهره خاص و عام می شود.
نظیر این قضیه را می توان بر اساس شنیدها در زمان انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در حوزه انتخابایه اراک، کمیجان و خنداب و حمایت های این شرکت از کاندیدی خاص دنبال کرد به صورتی که نوع حمایتهای این شرکت حتی در روز انتخابات دور دوم دهمین دوره مجلس شورای اسلامی باعث ایجاد واکنش از سوی مسئولین استان خصوصا آیت الله قربانعلی دری نجف آبادی نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه اراک شد.
انتقاد شدید آیت الله دری نجف آبادی( امام جمعه ی اراک،عضو مجلس خبرگان رهبری، عضو لیست مورد حمایت هاشمی رفسنجانی در انتخابات خبرگان پنجم و نفر ششم انتخابات خبرگان در استان تهران) از حرمت شکنی های اصلاح طلبان و طرفداران مقدسی در استان در خطبه های نماز جمعه ی اراک در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ماه ۹۵ که عنوان کرد: این چه وضع تبلیغات است؟! مگر مجلس چه خبر است؟ این حجم تبلیغات اگر از مال شخصی باشد اسراف و حرام است؛ اگر از بیت المال باشد هم حرام است.
-یک عده آمدند اینجا حرمت شکنی کردند که به اینها تذکر دادم.
-البته برای اینها این مسائل اهمیت ندارد و دنبال سیاسی بازی هستند.
-اینجا استان بیش از شش هزارشهید و شهدای مدافع حرم است و امام خمینی اینجا یک قدیس است.
-صراحتا میگویم حرمت مساجد باید حفظ شود و در این خصوص برای من استانداری و غیر استانداری تفاوتی ندارد.
-من تا آخرین نفس جلوی این مسائل خواهم ایستاد.
دست به دست شدن فیش حقوقی یکی از اعضای هیات مدیر ایرالکو در شبکه های اجتماعی نیز موضوعی قابل تامل است؛در این فیش یکی از اعضای هیات مدیره این شرکت حقوق چند ۱۰ برابری را نسبت به یک کارگر دریافت کرده است.
نمایی از فیش منتشر شده در فضای مجازی:
این قضیه به حدی در شبکه های اجتماعی بازتاب داشت که بعد از مدتی نامه ای با مهر و موم ایرالکو از سوی روابط عمومی در فضای مجازی منتشر شد.
این نامه که به منظور تنویر افکار عمومی در فضای مجاز توزیع گسترده شده است خود حقایق دیگری را بیان می کند که شاید برای خیلی از اقشار جامعه قابل پذیرش نباشد.
نامه منتشر شده در فضای مجازی با سربرگ و مهر ایرالکو بدین شرح است:
در حالی که دریافت های نجومی برخی از دستگاهای کشور امروز رسانه ای شده که از جمله در بیمه مرکزی و ... نیز خونمایی کرده است و شاید مواردی فراوانی را به این شکل داشته باشیم که هنوز برای عموم روشن نشده باشد،چنین پرداختهایی از سوی یک شرکت به مدیران خود در استان صنعتی مرکزی که صنایعش این روزها حال و روز خوشی نداشته و در رکود به سر می برند جای تامل دارد.
همه این موارد در حالی است که این شرکت در بسیاری از موارد تعهدات خود در خصوص رفع آلودگی هوا از جمله خارج کردن دیگ های آلوده از مسیر تولید و انتقال واحدهای آند سازی به شهرک خیر آباد را اجرایی نکرده است.
البته این شرکت با توجه به ظرفیت هایی که داشته نتوانسته است آن طوری که باید و شاید به تولید کشور کمک کند به طوری که حتی در استان مرکزی هم با وجود این شرکت بزرگ شاهد واردات شمش آلومینیوم هستیم.
پارادوکس تولید و افزایش واردات، تدبیر ۱۰۰۰ روزه روحانی
واردات شمش آلومینیوم و فعالیت نصف و نیمه بزرگترین تولید کننده آلومنییوم معامله ای دو سر ضرر برای دولت تدبیر/تسهیلاتی که به جای بهسازی تولید صرف هیچ می شود
قرار گرفتن شمش آلومینیوم جزء واردات استان علیرغم تولید سالانه بیش از ۳۰۰ هزار تن انواع شمش، بیلت و پروفیل آلومینیوم در استان مرکزی از موضوعات مهمی است که باید مورد توجه مسئولین قرار گیرد.
به گزارش دیار آفتاب؛ شاید کمتر کسی فکرش را می کرد استان مرکزی و شهرستان اراک با داشتن شرکت آلومینیوم ایران (ایرالکو) به عنوان اولین تولید کننده شمش‌های آلومینیومی ایران و بزرگترین تولیدکننده آلومینیوم کشور که شهر اراک را به قطب تولید آلومینیوم کشور تبدیل کرده است بازهم واردات شمش آلومینیوم داشته باشد؟!
البته در کنار این شرکت بزرگ ۸۴ واحد تولیدی در زمینه تولید پروفیل آلومینیوم در استان مرکزی مشغول فعالیت هستند.
گفته می شود میزان تولید ایرالکو سالانه حدود ۱۷۵ هزار تن در سال است و در ۱۰ ماهه سال گذشته ۱۵۰ هزار تن تولید داشته است. محمدرضا حاجی پور رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان مرکزی در گفتگو با یکی از خبرگزاری های استان تولید ۱۱۰ هزار تن انواع شمش و بیلت آلومینیم در یک واحد تولیدی و تولید ۱۴۲ هزار تن پروفیل آلومینیوم در ۸۴ واحد تولیدی را از دستاوردهای حوزه صنعت استان در سال گذشته عنوان کرده بود، ولی با این وجود در آمار گمرک استان همچنان شمش آلومینیوم در سال گذشته یکی از کالاهای وارداتی بوده است.
شاید به نظر برسد که نیاز استان مرکزی بیش از مقدار تولید شده است اما طبق اعلام مسئولان دولتی، کارخانه های استان مرکزی با ۴۰ درصد ظرفیت خود مشغول فعالیت هستند و لذا می توان با اندکی حمایت از این کارخانجات دست واردات کالاهای خام را در استان قطع کرد و موجب بهبود اشتغالزایی شد.
آلومینیوم یکی از صنایع در آمدزا و ارز آور برای کشور است که افزایش تولید آن می تواند نقش مهمی در اشتغال زایی و ایجاد درآمد اقتصادی برای شرکت های فعال در این حوزه داشته باشد که این امر توجه بیشتر مسئولان دولتی به ظرفیت های این بخش در استان برای صادرات و در مقیاس ابتدایی تر، جلوگیری از واردات این محصول را می طلبد.
باتوجه به تاکیدات چند ساله مقام معظم رهبری و همچنین فعالان و کارشناسان اقتصادی مبنی بر کاهش وابستگی اقتصاد ایران به نفت، می توان از صنعت آلومینیوم برای رونق اقتصادی منطقه و توسعه صادرات غیر نفتی نهایت استفاده را برد که البته همچنان بی توجهی مسئولان در این زمینه به چشم می خورد.
با وجود این مقدار واردات شمش آلومینیم، به نظر می رسد فعالیت نیم بند ایرالکو با وجود ظرفیت ها و پتاسیل های عظیمی که در اختیار دارد، همچنان نتوانسته نیاز استان به شمش آلومینیوم را تامین کند، و با توجه به آلایندگی های این شرکت که در چند سال اخیر مردم و مسئولین را وادار به موضع گیری در برابر این شرکت کرده است آیا ادامه فعالیت این کارخانه توجیه اقتصادی دارد؟!
به هر حال صادرات به عنوان یک عنصر موثر و کلیدی در توسعه اقتصادی همواره مطرح بوده است بنابراین باید برای رسیدن به اهداف بلند مدت در راستای توسعه صادرات غیرنفتی نقاط فرصت و تهدید پیش روی اقتصاد بررسی و تحلیل شده تا به راحتی به رفع محدودیت ها و ضعف های موجود در زیرساخت های اقتصادی مرتبط با صادرات پرداخت و حوزه های مختلف همچون صنعت آلومینیوم را مورد کالبد شکافی قرار داد و با رفع ضعف ها و محدودیت ها و رفع مسایلی همچون بهره وری، کاهش هزینه‌های مالی تولید، روند صادرات به درجات بالاتری ارتقا یابد.
آیا وقت آن نرسیده است که مسئولان دولتی و مدیران صنایع آلومینیوم اراک بازی های سیاسی و رسانه ای و جناحی را کنار گذاشته و برای سامان دهی این مسئله چاره و تدبیری کارشناسانه بیاندیشند؟
با وجود مشکلاتی که ایرالکو از منظر آلایندگی برای مردم اراک ایجاد کرده است، چنانچه هنوز نیاز به واردات این کالا هست، و صنایع استان نتوانسته اند احتیاجات استان را برآورده کنند، چرا هنوز با پارادوکس تولیدات پر سر و صدای صنایع آلومینیوم اراک و واردات پر هزینه شمش آلومینیوم مواجهیم؟
به نظر می رسد مسئولان و فعالان صنعت آلومینیوم استان مرکزی می توانند با اندکی تدبیر و در راستای توجه به اقتصاد مقاومتی و مسئولان استانی با حمایت بهتر از این صنایع برای کاهش میزان آلودگی هوا و افزایش تولید، از واردات این محصول به کشور و استان جلوگیری کرده و حتی برای صادرات این محصول برنامه ریزی کنند.
آیا این امکان وجود ندارد که مبالغ صرف شده برای واردات شمش آلومینیوم صرف بهسازی و افزایش دیگ های خط تولید این کارخانه شود تا علاوه بر اشتغالزایی و بهبود مسئله محیط زیست، در این صنعت به خود کفایی برسیم؟
بهتر است این شرکت بجای این گونه اقدامات سیاسی و پرداخت های نجومی کمی هم به فکر تولید و رفع آلایندگی خود باشد.
پرداخت حقوق چند ده میلیونی به مدیران تنها یکی از موارد ریخت و پاشهای این شرکت است و هزینه کردهای تبلیغاتی به نفع جریانات خاص سیاسی و .... را نیز باید به این موارد افزود؛هزینه هایی که می تواند در راستای انتقال و بهسازی خطوط تولید آلاینده، رفع آلایندگی،جبران خسارتهای زیست محیطی ناشی از انجام فعالیت های آلاینده و ...به کار گرفته شود.
