الف- اگر نمازگزار نتواند سر را نگهدارد و بی اختیار دوباره پیشانی به مُهر برسد:
همه مراجع: روی هم یک سجده حساب می شود و اگر ذکر نگفته، باید بگوید.
ب- اگر برای نمازگزار ممکن باشد که دوباره پیشانی به مهر نرسد:
آیات عظام رهبری، مکارم: باید دوباره پیشانی را بر مهر بگذارد و اگر ذکر نگفته بگوید و یک سجده حساب می شود.
آیات عظام صافی، بهجت: باید نگذارد پیشانی دوباره به مهر برسد و این یک سجده حساب می شود؛ مگر آنکه در بار اول، بدون آرام گرفتن بدن، پیشانی از روی مهر بلند شده باشد که در این صورت باید دوباره سجده کند.
بقیه مراجع: باید نگذارد پیشانی دوباره به مهر برسد و این یک سجده حساب می شود؛ چه ذکر گفته باشد چه نگفته باشد.
پی نوشت:
توضیح المسائل مراجع، ج1، م 1071. امام، تحریرالوسیله، نماز، سجود، م 7. رهبری، رساله آموزشی، ج1، واجبات سجده، ص 170. آیات عظام سیستانی، نوری، مکارم، فاضل: عروة الوثقی، الصلاة، السجود، م 14. آیات عظام وحید، تبریزی: منهاج الصالحین، الصلاة، السجود، م 648. آیت الله صافی، هدایة العباد، نماز، م 806. آیت الله بهجت، وسیلة النجاة، الصلاة، السجود، م 742. جامع احکام، رضوی، م 278.
