عبدالله بن حسن بن ابی طالب فرزند کوچک امام حسن مجتبی(ع) یکی از نوجوانانی بود که به همراه عموی خود حضرت ابا‌عبدلله الحسین(ع) به کربلا آمده بود. از صبح تا عصر عاشورا، ابتدا اصحاب امام حسین(ع) و سپس اهل بیت آن حضرت یک به یک به میدان رفتند و به شهادت رسیدند؛ و سرانجام زمانی رسید که امام(ع) یکه و تنها در میان هزاران هزار دشمن مسلح باقی ماند و گهگاه فریاد بر می‌آورد: "آیا یاری کننده‌ای هست که به خاطر خدا از حرم رسول خدا دفاع کند؟"
عبدلله که در بین کودکان و زنان، در خیمه‌گاه حضور داشت تاب و تحمل دیدن غربت عموی تنهای خویش را نیاورد و ناگهان از خیمه‌ها بیرون آمد. امام حسین(ع) از خواهرش زینب(س) خواست تا او را نگه دارد. اما آن کودک از این که بازداشت شود، سخت امتناع می‌ورزید. سپس با اصرار دست خود را از دست عمه رها کرده و به سوی میدان دوید و خود را به امام حسین(ع) رساند تا با بدن کوچک خود از او دفاع کند. در نهایت عبدالله فرزند امام حسن(ع) به دست «حرملة بن الکاهل الاسدی» به شهادت رسید.
گفتنی است؛ شب پنجم ماه محرم به حضرت عبدالله بن حسن(ع) کودک هشت ساله امام مجتبی (ع) و حبیب بن‌مظاهرمنسوب است. عبدالله(ع) در شمار آخرین شهیدانی بود که پیش از شهادت امام حسین(ع) در ظهر عاشورا به شهادت رسید.
در ادامه می‌توانید گذری بر زندگی عبدالله بن حسن(ع) را در اینفوگرافی زیر مشاهده کنید:
