مرحوم آیتالله بهجت رضوانالله تعالی علیه، نوعی از دعا را معرفی فرمودند که در مستجاب شدن آن تردیدی نیست. در این گزارش قصد داریم به معرفی ویژگیهای این دعا از زبان این عارف جلیلالقدر بپردازیم.
این عالم بزرگوار، رحمةالله علیه، میفرمایند: برخی گمان میکنند که دعا، کار پیرزنها و پیرمردها و ناتوانان است، آنها که نمیتوانند در میدان جنگ و جهاد شمشیر بزنند؛ ولی معلوم میشود مسئله از این بالاتر است! در روایت درباره شرایط استجابت دعا آمده است: «من دعا و هو لایحس سوی الاجابة استجیب له»، یعنی هر کس دعا کند و جز اجابت احساس نکند، دعایش مستجاب میشود.
ایشان در ادامه میفرمایند: گویا حالتی در ما پیدا شده شبیه به یاس از اجابت، که دعای ما فقط به زبان و لقلقه لسانی است؛ نه دعای برخواسته از دل مطمئن و امیدوار به اجابت. قلب متیقن و دل شکستهای میخواهد تا دعا مثل تیر به هدف برسد، به گونهای که دعا کنیم و اجابت آن را بفهمیم و یا حداقل به ما وعده استجابت آن را بدهند، ولو بعد از چهل سال، همچنان که درباره حضرت یعقوب علیهالسلام محقق شد.
بنابراین به فرموده آیتالله بهجت، آن دعایی مستجاب است که دعاکننده در آن مطمئن به اجابت باشد و این امر به قول ایشان قلب متقین و دل شکسته میخواهد. در این رابطه در حدیث قدسی آمده است که چون موسی(ع) از خدا پرسید در کجا بیشتر میتوان پروردگار را یافت؟ در جواب آمد: «انی عند القلوب المنکسره و القبور المندرسه؛ من در دلهای شکسته و نزد قبرهای کهنهام.»