سرویس مذهبی افکار- از آنجا كه خداوند در آيه افلا يتدبرون القرآن ام على قلوب اقفالها آنان را كه در قرآن به تدبر نمى نگرند، با زبانى سرزنش آميز نكوهيده است در زیر مطلبی را از كتاب المراقبات فى اعمال السنه میرزا جواد ملکی تبریزی(ره) در مورد اینکه چگونه در قرآن تدبر و انديشه كنيم آورده ایم:
اینک بجاست براى نشان دادن شیوه تدبر در قرآن و دریافت معانى آن، نمونه و مثالى بیاوریم، باشد که کسانى را به کار آید، مثلاً کسى که در سوره واقعه مى خواند «افرایتم الماء الذى تشربون» نباید از واژه آب، تنها به همان معنى ظاهر و مزه ویژه آن بسنده کند، بلکه باید از ابعاد دیگرى نیز در آن اندیشه و تأمل کند، مثلاً در این بیندیشد که این همه گیاهان رنگارنگ و حیوانات گونه گون که جهان را انباشته اند، همه و همه از آب آفریده شده اند.
در اين بينديشد كه از همين آب، انسان آفريده شده، كه افزون بر شگفتيهاى ظاهرى چون چشم و گوش و زبان و...، باطن و نيروهاى باطنى او آن چنان شگفت و پر توانند كه مى توانند او را تا بلندترين پايگاه عقلانى و معنوى فرا برند، در اين بينديشد كه همين انسان آفريده از آب، باطنى آن چنان عظيم و شگفت و گسترده دارد كه گويا همه جهان جدا و مستقل شمرده مى شود. جهان اصغر در برابر جهان آفرينش كه جهان اكبراست .
