یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های قرآن کریم زمان‌شمولی آن است؛ به این معنا که آموزه‌های آن در تمام زمان‌ها و دوران‌ها کاربردی است چرا که این کتاب مقدس از طریق وحی الهی بر قلب پیامبر اکرم(ص) نازل شده است و کاملاً منطبق با قوانین نظام هستی و فطریات بشری است. بنابراین هرگاه از اخلاقیات و احکام شرعی سخن می‌گوید، اینگونه نیست که در یک زمانی کارایی داشته و اکنون کارایی خود را از دست داده است. لذا خداوند این مسائل را در قالب‌های مختلف مثل داستان و تمثیلات و ... در قرآن آورده است. البته لازم به ذکر است که خداوند در داستان‌های قرآنی اصول و معارف دین را پایه قرار می‌دهد و به مناسبت‌های مختلف در آن داستان برخی آموزه‌های اخلاقی و رفتاری را به مخاطبان خود ارائه می‌دهد.
به عنوان نمونه خداوند در بخشی از سوره قصص در خلال داستان موسی(ع) مسأله عفاف و حیا را به زیبایی تبیین می‌کند. بر اساس این آیات موسی علیه‌‌السلام پس از آنکه طی ماجرایی به شهر مدین گریخت، گروهى از مردم را دید که دامهاى خود را آب مى‌‌دادند و پشت سرشان دو زن را دیدکه گوسفندان خود را دور مى‌‌کردند. حضرت موسى گفت: «منظورتان [از این کار] چیست؟» گفتند: « [ما به گوسفندان خود] آب نمى‌‌دهیم تا چوپان‌ها [همگى گوسفندانشان را] برگردانند و پدر ما پیرى سالخورده است؛ وَ لَمَّا وَرَدَ ماءَ مَدْیَنَ وَجَدَ عَلَیْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ یَسْقُونَ وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَیْنِ تَذُودانِ قالَ ما خَطْبُکُما قالَتا لا نَسْقی حَتَّى یُصْدِرَ الرِّعاءُ وَ أَبُونا شَیْخٌ کَبیرٌ»
در این آیه یکی از آموزه‌های بانوان یعنی حفظ حیا و عفاف در قبال نامحرم را در عبارت «پشت سرشان(چوپانان) دو زن را دید وَ وَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأَتَیْنِ» ملاحظه می‌کنیم. وقتی موسی(ع) در جایگاه یک نبی آن‌ها را معذب دید، از آنان پرسید چکار می‌کنید؟ آن دو دختر گفتند: « [ما به گوسفندان خود] آب نمى‌‌دهیم تا چوپان‌ها [همگى گوسفندانشان را] برگردانند؛ لا نَسْقی حَتَّى یُصْدِرَ الرِّعاءُ».
نکته بعدی در عدم اختلاط مردان با زنان در محیط کار است. دختران شعیب(ع) با حفظ حریم نسبت به نامحرمان به کار خویش می‌پرداختند تا حدی که انتظار می‌کشیدند تا مردان کارشان تمام شود و بعد آنان به کارشان مشغول شوند. همچنین گفتگوى مرد با زن در صورت لزوم مانعى ندارد.
