امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـنده ای بانگ برآورد: کجایند کسانی که از دوستان من روی گرداندند (یا آنها را از حقوقشان محروم ساختند، یا آنان را ریشخند کردند)؟
پس، گروهی که در چهره شان گوشتی وجود ندارد، برخیزند؛ گفته شود: اینان کسانی هستند که مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنی و عناد ورزیدند و به خاطر دینشان ایشان را سخت سرزنش کردند؛ آن گاه فرمان داده شود که آنها را به دوزخ برند.
متن حدیث:
إذا کانَ یومَ القِیامَةِ نادی مُنادٍ: أینَ الصَّدودُ لِأولِیائی؟ فیَقومُ قَومٌ لَیسَ عَلی وُجوهِهِم لَحمٌ، فیُقالُ: هؤلاءِ الّذینَ آذَوُا المُؤمِنینَ ونَصَبوا لَهُم وعانَدوهُم وعَنَّفوهُم فی دِینِهِم، ثُمَّ یُؤمَرُ بهِم إلی جَهَنَّم.
«اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۳۵۱»
