در حدیثی از امام سجاد علیه السلام در خصوص اینکه چگونه قدردان مادر باشیم آمده است: حق مادرت این است که بدانى او تو را چنان در رحم خویش نگه داشته و پرورش داده که کس دیگرى را بدان گونه برنگیرد، و از میوه دل خود تو را چنان تغذیه نموده که هیچ کس دیگرى را آن گونه غذا ندهد و به راستى تو را با گوش و چشم و دست و پا و پوست و تمام اعضا و جوارحش با خوش رویى و دلشادى نگهدارى کرده و هر ناگوارى و درد و سختى و نگرانى [دوران باردارى را] تحمّل کرده.
چنان که دستِ تجاوز [آفات و بلایا] را از تو دور ساخته و تو را بر زمین نهاده و خشنود بوده است که تو سیر باشى و اوخودش گرسنه مانَد، و تو لباس بر تن داشته باشى و او برهنه باشد و تو را سیراب سازد و خودش تشنه مانَد و تو را در سایه قرار دهد و خودش زیر آفتاب به سربرد، و با بیچارگى خود تو را نعمت دهد، و با بى خوابى خود به تو لذّت خواب را چشاند، و شکمش ظرف وجودِ تو بوده و دامنش پرورش گاه تو و پستان چشمه نوش تو و جانش نگهدارتر.
سرد و گرم دنیا را براى تو و به خاطر تو چشیده است، پس براى قدرشناسى از این همه [ایثار و از خودگذشتگى] او را سپاس گزار باش و جز با یارى و توفیق خداوند نخواهى توانست این همه را قدردانى کنى.
تحف العقول ص263
