آیت الله دستغیب (ره) در کتاب گناهان کبیره در مورد نا امیدی می گوید:پس از شرک به خدا هیچ گناهی بالاتر از یاس نیست، زیرا هر گناهی از شخص سر زند تا وقتی که مایوس نباشد ممکن است در صدد توبه برآمده و با استغفار آمرزیده شود ولی شخص ناامید آمرزیده شدنی نیستزیرا امیدی به آمرزش خداوند ندارد تا توبه کند.
ایشان ادامه می دهد:از این گذشته یاس سبب جرات بر جمیع گناهان می شود چون که می گوید من که عذاب می شوم چرا خودم را از شهوت دنیا دور کنم؟
شهید دستغیب(ره) در ادامه می گوید:یکی از موارد امید به خداوند همین اجابت دعا است.چه بسیار اشخاص که مضطر و از اسباب بریده بودند و پروردگار عالم امر آنها را اصلاح فرموده و حاجت آنها را عطا فرموده است.چه بسیار مریض هایی که از اسباب عادی بریده و از شفا یافتن مایوس بودند، در اثر صدقه و دعا شفا یافته اند.چه بسیار فقیرهایی که بدون سبب های معمولی ثروتمند گردیده اند.چه مبتلاهایی که به بلاهای عجیب مبتلا بوده و پروردگار عالم آنها را از راهی که گمان نمی کردند نجات داد و کتب روایات و سیر تواریخ از این داستان ها پر است.
منبع:کتاب گناهان کبیره، ص 84 و ص 88
