امیرالمومنین به «کمیل بن زیاد» فرمودند: «ای کمیل، گنجینه داران اموال مرده‌اند، در حالی که هنوز زنده‌اند و علما تا مادامی که روزگار باقی است، پایدارند. بدن‌های جسمانی شان از عرصه زندگی گم شده و تجلیاتشان در دل‌ها موجود است».
آیت الله مجتهدی در تفسیر این حدیث می‌گویند: امام علی (ع) به کمیل بن زیاد فرمودند: «ای کمیل، آن کسانی که مال و ثروت ذخیره می‌کنند، مرده‌اند و حال آنکه زنده هم هستند.» خیلی افراد پول در بانک‌ها ذخیره می‌کنند و از دنیا می‌روند و ورثه‌شان هم خبر ندارند و پول‌های آن‌ها نصیب دولت می‌گردد. پس آن کسانی که مال ذخیره می‌کنند، همه‌شان هلاک شده و مرده‌اند، اما علما تا زمانی که روزگار باقی است، باقی هستند.
ایشان افزودند: الان بیش از هزار سال از فوت «شیخ صدوق» می‌گذرد، اما او زنده است. «مرحوم مجلسی» زنده است. علما زنده هستنند، «شیخ عباس قمی»، صاحب کتاب مفاتیح الجنان زنده است. برای اینکه شما هر وقت کتاب او را می‌خوانید، برای او در نامه عملش ثواب نوشته می‌شود.
آیت‌الله مجتهدی، بیان کردند: حاج آقا سیبویه می‌فرمودند: «در کربلا به زیارت حرم امام حسین (ع) رفتیم، موقع وارد شدن به حرم، شیخ عباس قمی را دیدم که در کنار صحن ایستاده و موقع خروج هم دیدم که ایشان در همانجا ایستاده، نزدشان رفتم و پرسیدم: «حاج آقا چرا به حرم مشرف نمی‌شوید؟»، ایشان فرمودند: « حرم شلوغ است و من ضعیف هستم و به دلیل فشاری که وارد می‌شود نمیتوانم زیارت کنم.»، من دیدم که ایشان خیلی از این بابت متاثر هستند، به او دلداری دادم و گفتم: «ناراحت نباشید، اگر حرم نمی‌توانید مشرف شوید، به جایش هر کس که به حرم مشرف می‌گردد، یک شیخ عباس قمی زیر بغل دارد؛ یعنی یک مفاتیح الجنان.» منظورم این بود که وقتی زائرین، مفاتیح شما را می‌خوانند، به شما هم ثواب می‌دهند. چقدر خوب است که انسان عالم شود، آن هم شیخ عباس قمی که با اینکه فوت کرد، اما نامه اعمالش باز است.
منبع: احسن الحدیث
