لزوم حفظ حرمت ماه محرم از سوی عزاداران

آیت الله یعقوب جعفری کارشناس علوم قرآنی درخصوص اتفاقات و رویدادهای روز سوم ماه محرم در صحرای کربلا گفت: روایت است که در روز دوم و سوم ماه محرم قافله امام حسین (ع) وارد کربلا شدند. در آن زمان و وقتی امام وارد آن سرزمین می شوند، آنجا شهری وجود نداشت و بیابانی برهوت بود.

وی در همین راستا ادامه داد: بعد از رسیدن به کربلاسیدالشهدا (ع) از مرکب پیاده شده و به همه دستور پیاده شدن می دهند. امام بزرگوار می پرسند که اینجا چه سرزمینی هست و نام آن چیست؟ بادیه نشین می‌گوید سرزمین غاضریه. حضرت می پرسند که اسم دیگری هم دارد؟ و بادیه نشین می‌گوید بله یک اسم دیگرش هم کربلا است. امام حسین (ع) زمانی که نام کربلا را می شوند به تمام همراهان می فرمایند که پیاده شوید.

این کارشناس علوم قرآنی در خصوص پیش بینی واقعه کربلا توسط رسول اکرم (ص) تصریح کرد:  امام حسین (ع)  آمادگی این مکان را داشتند چون از پیش پیغمبر خدا گفته بود که فرزندم حسین را در سرزمینی به اسم کربلا شهید می‌کنند.

وی افزود: بعد از فرمان توقف همه پیاده شده و خیمه می‌زنند تا اینکه حضرت زینب (س) خطاب به امام می گویند برادر من نمی دانم که این سرزمین، این محل چه محلی است. از وقتی که اینجا پیاده شده ام قلب من ناراحت بوده و غصه و اندوه فراوانی به من روی آورده است. حضرت فرمودند اینجا همان محل موعودی است که خبر داده شده است. اینجا محل شهادت من و یاران من است. مرا در اینجا دفن می‌کنند و از اطراف دنیا برای زیارت خواهند آمد.

جعفری با اشاره به حزن شدید حضرت زینب (س) ادامه داد: بعد از این سخنان، حضرت زینب (س) خیلی ناراحت می شوند. امام حسین (ع) دست مبارکشان روی قلب خواهر گذاشته و قلب زینب آرام می گیرد.

وی با اشاره به برگزاری برخی مراسم در شهرهای ایران اضافه کرد: در بعضی ازشهرها از جمله شهر مراغه روز سوم را روز علم بندی می گویند. روز علم بندی مراسم خاصی دارد. بازار تعطیل می شود و قربانی‌های خیلی زیادی اهدا می‌شوند. علمهای بسیار بزرگ مثلاً 15 متری می‌زنند. آنها بر این اعتقاد هستند که این روز همان روزی است که امام حسین (ع) لشکرش را سامان داد و به کسانی که علمدار بودند، علم داد که در رأس آنها هم حضرت ابوالفضل (ع) قرار دارد.

جعفری با با تاکید بر لزوم حفظ حرمت ماه محرم از سوی عزاداران خاطرنشان کرد: تشکیلات عزاداری امام حسین (ع) به نحوی است که هر کس به هر صورتی که ممکن است می‌خواهد اظهار ارادت کند. اظهار ارادت کردن هر کسی به هر نحوی عیب هم ندارد. البته تا آنجا که ابراز ارادت به معصیت نینجامد. عیب ندارد.