ولَیْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ حَتَّىٰ إِذَا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ إِنِّی تُبْتُ الْآنَ وَلَا الَّذِینَ یَمُوتُونَ وَهُمْ کُفَّارٌ ۚ أُولَـٰئِکَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿نساء/١٨﴾
و توبه کسانى که پیوسته گناه مى‌کنند تا چون مرگ یکیشان فرا رسد، گوید: اینک توبه کردم، پذیرفته نیست، و نه توبه کسانى که در حال کفر مى‌میرند. براى اینان عذابى دردناک فراهم ساخته‌ایم
این آیه راجع به توبه ی غیر مقبول است که انسان با دیدن مقدمات قطعی مرگ از قبیل مشاهده ی فرشتگان و غیره که نشان می دهند دستش از دنیا کوتاه شده توبه می کند و همچنین کسانی که با حالت کفر از دنیا می روند توبه ندارند.
زیرا در آستانه ی مرگ، انسان گوشه و کنار عالم برزخ و صورت های وحشتناک برزخی گناهان را مشاهده می کند و معلوم است که هر کسی در آن حالت حاضر است از گناه خود برگردد. ولی بعد از این کشف و شهود، توبه ی انسان مقبول نمی افتد.
