حجت الاسلام سید جلال موسویان درخصوص مذمت تهمت گفت: اما مساله ای که آنقدر اهمیت داشته باشد که خداوند نام آن را بر روی سوره ای بگذارد نداریم.یکی از پرآسیب ترین مسائل اخلاقی مسئله تهمت است و آنقدر آسیب و خطر دارد که خداوند در قرآن شریف یک سوره به این مساله اختصاص داده و حتی اسم سوره هم همان است. خداوند در سوره همزه می فرماید: «وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ واى بر هر بدگوى عیب جویى» در مورد بعضی گناهان آیات متعددی داریم اما مساله ای که آنقدر اهمیت داشته باشد که خداوند نام آن را بر روی سوره ای بگذارد نداریم.
وی افزود: همزه یعنی تهمت و تهمت یعنی چیزی را که بر شخص روا نیست، در مورد او بگوییم یا در مورد او فکر کنیم. حتی اجازه اینکه تهمتبزنیم یا فکر بد داشته باشیم هم نداریم. آیه ای هم برای این موضوع در سوره حجرات داریم: « یا أیها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن إن بعض الظن إثم . اى کـسانى که ایمان آورده اید! از بسیارى گمانها اجتناب کنید که بعضى از گمانها گـنـاه اسـت.» شما مومنین حق ندارید در مورد دیگران فکر بد کنید.
این کارشناس مذهبی درخصوص لزوم قرار نگرفتن در مظان اتهام بیان کرد: اما در مورد بعضی رفتار ها و اعمال باید آنقدر دقت کنیم که خودمان را در مظان اتهام قرار ندهیم. نقل شده که زمانی رسول خدا با هسرش در جلو درب منزل صحبت می کردند که یکی از صحابه از آنجا گذشت. حضرت او را صدا کردند و گفتند: این خانمی که با او صحبت می کنم همسرم است. شخص گفت من در مورد شما فکر بدی نکردم. حضرت فرمودند: ترسیدم که جلوتر بروی و من را متهم کنی و برای پیشگیری از تاثیر شیطان این را گفتم.
حجت الاسلام موسویان در پایان تصریح کرد: رسول خدا(ص) می فرماید:« اتقوا من مواضع التهم یعنی از جاهایی که ممکن است به شما تهمت و افترا بزنند، دوری کنید. »
روایت ها در مورد این مساله و حسن ظن رفتاری صحیح زیاد است.امیر المومنین حضرت علی(ع) می فرماید: مساله تهمت مساله ای است که دین انسان و شرافت انسان را از بین می برد.
امام صادق(ع) می فرماید اگر مومنی جایی رفت که فسق و فجور انجام می دادند، به عنوان مومن موظف است هفتاد دلیل بیاورد که آن شخص آنجا مرتکب گناه شده است. یعنی باید رفتار مومن را پیش خود توجیه کنیم و گمان بد به او نبریم.
