امام علی علیه السلام می فرمایند:
عَوِّدْ لِسَانَکَ لِینَ الْکَلَامِ وَ بَذْلَ السَّلَامِ یَکْثُرْ مُحِبُّوکَ وَ یَقِلَّ مُبْغِضُوک.1
زبان خود را به نرمگویى و سلام کردن عادت ده، تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند.
امام علی علیه السلام می فرمایند:
لا تَقُل ما لا تُحِبُّ أن یُقالَ لَکَ2.
آنچه دوست ندارى درباره ات گفته شود، درباره دیگران مگوى.
همچنین ایشان می فرمایند:
در انسان ده خصلت وجود دارد که زبان او آنها را آشکار مى سازد؛
زبان گواهى است که از درون خبر مى دهد.
داورى است، که به دعواها خاتمه مى دهد.
گویایى است که بوسیله آن به پرسش ها پاسخ داده مى شود.
واسطه اى است که با آن مشکل برطرف مى شود.
وصف کننده اى است که با آن اشیاء شناخته مى شود.
فرماندهى است که به نیکى فرمان مى دهد.
اندرزگویى است که از زشتى باز مى دارد.
تسلیت دهنده اى است که غمها به آن تسکین مى یابد.
حاضرى است که به وسیله آن کینه ها برطرف مى شود و دلربایى است که گوشها بوسیله آن لذّت مى برند.3
امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:
فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً قَالَ قُولُوا لِلنَّاسِ أَحْسَنَ مَا تُحِبُّونَ أَنْ یُقَالَ لَکُمْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُبْغِضُ اللَّعَّانَ السَّبَّابَ الطَّعَّانَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ السَّائِلَ الْمُلْحِفَ وَ یُحِبُّ الْحَیَّ الْحَلِیمَ الْعَفِیفَ الْمُتَعَفِّفَ.4
امام باقر (ع) در تفسیر قول خدا قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً فرمود:به مردم بهتر آنچه را بگوئید که دوست دارید به شما گویند زیرا خداى عز و جل لعن کننده دشنام گو و طعنه زن بر مؤمنان را دشمن دارد آنکه فحش دهد و هرزگى گوید و پر توقع و پر اصرار است، و دوست دارد شرمگین و بردبار و عفیف و آبرومند را.
منبع:
1-غررالحکم ودررالکلم.
2-تحف العقول.
3-کافى(ط-الاسلامیه)، ج 8.
4- امالی(شیخ صدوق)،ص254.
