توریه، گفتن سخنی است که دارای دو معنی است، یک معنی آن راست و مطابق واقع و معنی دیگرش دروغ است و گوینده معنی درست آن را قصد می کند و مخاطب معنی دروغ آن را می فهمد، مثل اینکه ظالمی به طلب شما در خانه می آید شما را طلب می کند، برای فرار از او و اینکه خود را به او نشان ندهید به کسی که در خانه است می گویید اشاره به جای مخصوصی بکن و بگو اینجا نیست، یعنی در این محلی که من اشاره کرده ام نیست.
حکم توریه بر سه قسم است:
1- آن است که در آن مصلحتی یا دفع مفسده ای باشد؛ که شکی در صحت و جواز آن نیست.
2- آن است که در آن مفسده ای باشد به سبب آن توریه، مال یا آبروی مسلمانی ضایع گردد یا سبب اذیت و آزار مسلمانی شود، پس شک در حرمت آن نیست.
3- آن است که مصلحتی در آن نیست و سبب مفسده ای هم نمی گردد. بعضی از فقهاء فرموده اند: حرام است.
و شرط احتیاط آن است که توریه فقط در مورد اول قابل اجرا است.
منبع:گناهان کبیره، ص304و 305.
