امیرالمومنین(ع) 9 جمله فی‌البداهه و بدون تأمل فرموده است که چشمان بلاغت را از جای کنده و گوهرهای حکمت را یتیم کرده، و قدرت همه مردم را گرفته از اینکه بتوانند جمله ای همانند آن بیاورند، سه جمله از آنها در مناجات و راز و نیاز با پروردگار است و سه جمله در حکمت و دانش است و سه جمله در ادب و طریقه زندگی با دیگران است.
اما آنچه در مناجات است که فرمودند:
خداوندا در عزت من همین بس که بندۀ تو هستم.
در فخر و سرافرازیم همین بس که تو پروردگار منی.
تو چنانی که من دوست دارم، پس مرا نیز چنان کن که تو دوست می‌داری.
اما آنچه دربارۀ حکمت و فرزانگی است که فرمودند:
ارزش هر کس به چیزی و تخصص و حرفه ای است که آن را به کار می‌برد و نیکو بسازد.
کسی که قدر و اندازۀ خود را بداند هلاک نشود.
آدمی در زیر زبان خود پنهان است.
اما آنچه دربارۀ ادب فرموده:
احسان کن به هر کس که می‌خواهی تا فرمانروایش شوی.
درخواست حاجت کن به هر کس که می‌خواهی تا اسیر او شوی.
و بی‌نیاز باش از هر کس که می‌خواهی تا همانند او باشی.
منابع:
روضه الواعظین، جلد1، ص109
بحارالانوار، جلد77، ص402
احادیث الطلاب، ح1627
الخصال، جلد2، ص420
