امام علی(ع) به مالک اشتر فرمود: ای مالک! این سخنان را از من بخاطر سپار و نگه دار:
1. هر که یقینش سست باشد، مردانگیش ناقص است.
2. هر که طمع را شعار کند، خود را خفیف سازد.
3. هر که تنگدستی و بدحالی خود را افشا کند، تن به ذلت داده.
4. هر که راز خود فاش نماید، خویش را کوچک ساخته.
5. هر که زبان را بر خود مسلط سازد و نیندیشیده سخن گوید خود را به مهلکه انداخته.
6. آزمندی زیاد، قاتل شخصیت است.
7. هر که به چند جانب دل بندد (بخواهد با یک دست دو هندوانه بردارد) از همه جا بماند.
8. بخل ننگ است.
9. ترس کمبود است.
10. پارسایی سپر است.
11. نفس را از آلودگی گنه، نگه دار.
12. شکر، ثروت و سرمایه است.
13. صبر و استقامت در طوفان حوادث، شجاعت است.
14. ادب، جامه‌ای کهنه ناشدنی است.
15. مقام هرکس به اندازه خودش است.
16. تحقیق در موارد مشکوک احتیاط است.
17. فکر، آیینه روشن است.
18. صدقه دارویی شفابخش است.
19. کردار امروز مردم، فردای پیش روی آن‌هاست.
20. گشاده رویی، دام محبت است.
21. حس عبرت‌گیری، بیم دهنده خیرخواهی است.
منبع: تحف العقول عن آل الرسول، نوشته ابن شعبه حرانی، بخش روایاتی از امیرالمومنین علی بن ابی طالب.
