سرویس مذهبیافکارخبر- حضرت علی بن محمد امام هادی(ع) می فرمایند: خدا را بقعه هاست که دوست دارد در آنها دعا شود و آن دعاها را مستجاب گرداند، که یکى از آن بقعه ها بارگاه امام حسین علیه السّلام است.
- هر که از خدا پروا نماید از او پروا کنند و هر که از خدا فرمان برد از او فرمان برند و هر که از خالق اطاعت کند از خشم مخلوق ترسى به خود راه ندهد و هر که آفریدگار را خشمگین سازد پس باید مطمئن باشد که به خشم آفریدگان دچار آید.
- به راستى، خداوند وصف نشود جز به آنچه خودش خود را وصف نموده است. کجا مى تواند وصف پذیر باشد در حالى که حواسّ از درکش عاجز است و خردها بدو نرسند و تصوّرات به کنه او پى نبرند و او در دیدگان نگنجد، آن خدایى که با تمام نزدیکیش دور است و با تمام دوریش نزدیک؛ چگونگى را پدید آورد ولى «چگونه» در مورد او به کار نرود و کجایى را آفرید ولى «کجا» در باره او استفاده نشود.
او از چگونگى و کجایى برکنار است، یگانه است و یکتا، جلالت او پرجلال و نامهایش مقدّس باد!
- حسن بن مسعود[احتمال دارد: «حسن بن سعید» صحیح باشد] گوید: خدمت امام هادى علیه السّلام شرفیاب شدم، در حالى که انگشتم خراش برداشته بود و سوارى در اثر برخوردى که به من کرده بود شانه ام آسیب دیده بود و در ازدحامى گرفتار شدم که در اثر آن پارهاى از لباسهایم پاره شد، ناگهان بر زبان آوردم که: وه چه روز شومى! خدا شرّت را از من بگرداند.
امام هادى علیه السّلام فرمود: اى حسن! تو هم که با ما رفت و آمد دارى گناه خود را بر گردن بى گناه مى اندازى؟!
حسن گفت: به سر عقل آمدم و فهمیدم که دستخوش اشتباه شده ام، گفتم مولاى من، از خداوند طلب آمرزش دارم.
امام علیه السّلام فرمود: اى حسن! روزها چه گناهى دارند که چون شما به سزاى اعمالتان مى رسید آنها را شوم مى پندارید.
حسن گفت: یا ابن رسول اللَّه، من همواره استغفر اللَّه گفتن را ورد زبانم سازم و این توبه من باشد؟ امام علیه السّلام فرمود،: به خدا سوگند! این ثمر بخش نباشد و لیکن خداوند به خاطر نکوهشى که بر بى گناهى انجام گرفته شما را مجازات نماید.
اى حسن! مگر نمى دانى که پاداش دهنده و مجازات کننده و جزا دهنده به اعمال در این دنیا و در آن دنیا، فقط خداست؟
گفتم: آرى چنین است اى مولاى من.
آنگاه امام هادى علیه السّلام فرمود: پس خلاف مرو، و براى روزگار اثرى در حکم خداوند قائل مشو. عرض کردم: چشم! مولاى من.
-هر که از مکر خدا و مؤاخذه دردناک او آسوده خاطر باشد، دچار تکبّر گردد تا آنکه قضاى الهى و امر نافذش بر او جارى شود.هر که خدا را از روى دلیل روشن بشناسد، مصائب دنیا بر او سبک آید، هر چند با قیچى قطعه قطعه شود و پراکنده گردد!
- شکرگزار به خود شکر سعادتمندتر است از نعمتى که موجب شکرگزارى او شده است؛ زیرا نعمتها کالاى دنیایند ولى شکر، هم نعمت دنیاست و هم آخرت.
- به راستى، خداوند دنیا را خانه آزمایش و آخرت را خانه ماندگار و آزمایش در دنیا را سببى براى ثواب آخرت و ثواب آخرت را عوض آزمایش دنیا قرار داده است.
- همانا، ظالم بردبار بسا که به خاطر بردباریش از ظلم او درگذرند و صاحب حقّ بى خرد بسا که به خاطر بى خردى خود نور حقّ خویش را خاموش سازد.
- هر که دوستى و نظر خود را[به طور کامل و صادقانه] در اختیارات گذارد، تو نیز با تمام وجود از او اطاعت کن.
-هر که براى خود شخصیّت و ارزشى قائل نشود از گزند او خاطر جمع مباش.
- دنیا بازارى است که عده اى در آن سود برند و عده اى هم زیان نمایند.
پی نوشت:تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص: ۸80تا883.
