سرویس مذهبیافکارنیوز- با تنی چند از یاران خود به سوی در خروجی مسجد حرکت کرد و تا آستانه در بیش از ده تن وی را همراهی نکردند، سپس از در خارج شد، در حالیکه کسی نبود او را راهنمایی کند ویا به خانه خود پناه دهد و یا در مقابل دشمن یاری نماید.
حضرت مسلم بن عقیل با پوشاندن چهره خود در کوچه های کوفه به راه خود ادامه می داد ولی نمی دانست به کجا برود و به چه کسی پناه بیاورد.
در آن شب، کوچه و بازارهای منتهی به مسجد بزرگ خالی از عابرین و رهگذران بود، در حالیکه اعراب با شب زنده داری اُنس گرفته و در زمین سرسبز و آباد و یا در میان کشتزارها، گردهمایی و مجالس اُنسی را تا پاسی از شب برپا می داشتند، ولی آن شب مسلم بن عقیل در دل سیاهی هولناک شب تنها و غریب می گذشت و نمی دانست به کجا روی آورد؟!
عقیل فرزند ابوطالب از نیاکان قریش و آشنا به احوال آن روزگار بود، پدرش ابوطالب او را گرامی می داشت و پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم نیز به وی علاقه داشت. حضرت علی علیه السّلام روزی از پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم راجع به علت محبت ایشان به عقیل پرسش نمود، پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند:
به خدا سوگند من او را از دو جهت دوست دارم یکی به خاطر شخص عقیل و دیگر به خاطر محبت ابوطالب به وی، پیامبر افزودند: پسرش به خاطر دوستی فرزندت کشته می شود و دیدگان مؤمنین برای او از اشک لبریز خواهد شد و فرشتگان مقرب درگاه احدیت به وی دورود خواهند فرستاد.
خداوند به عقیل فرزندی ارجمند و نیکو و مبارک عطا نمود و نامش را مُسلم گذارد. نوزاد در خاندان بنی هاشم پرورش نیکویی یافت، خاندانی که بر آن وحی نازل شد و محور رستاخیز امت و قطب زندگی دینی و سیاسی آن است.
سیل نامه ها و فرستادگان مردم کوفه چنان زیاد بود که مورخین تعداد نامه ها را دوازده هزار تخمین زده اند.
بدین سان امام علیه السّلام تصمیم قاطع خود را مبنی بر قیام علیه ستمکاران بنی امیه اتخاذ نمود و مسلم بن عقیل را به عنوان فرستاده و سفیر خود به کوفه اعزام کرد تا پیام خود را به این شرح به آنان برساند:
فرزند و پسر عمو و فرستاده خود و فرد مورد اطمینان از اهل بیتم، مسلم بن عقیل را به سوی شما فرستادم تا اگر صاحب نظران و برگزیدگان شما بر همان نظری باشند که فرستادگان و نامه های ارسالی گزارش داده اند، به زودی به سوی شما بشتابم. ان شاء الله.
منبع: نمونه های ایثار، حضرت مسلم علیه السّلام، ص۵-۹.
