سرویس مذهبی افکار نیوز- اسب امام حسین علیه السّلام، شیهه کشان و گریان در حالی که پیشانی خود را به خون امام علیه السّلام آغشته نموده بود به جانب خیمه ها شتافت. ۱ و از امام باقر علیه السّلام نقل شده است که اسب با فریاد خود، می گفت:
«وای از ستم امّتی که فرزند دختر پیامبر خود را کشتند» و با همان فریاد رو به خیمه ها آورد. ۲
و در زیارت ناحیه آمده است:
«پس چون بانوان حرم اسب تو را با آن هیئت و بدون سوار مشاهده نمودند که زینش واژگون و یالش پر از خون است از خیمه ها بیرون آمدند در حالی که موهای خود را پریشان و بر صورت خود سیلی می زدند و نقاب از چهره ها می افکندند و به صدای بلند شیون می کردند و به سوی قتلگاه می شتافتند. در همان حال شمر ملعون بر سینه مبارکت نشسته بود و محاسن شریفت را در یک دست گرفته و با دست دیگر با خنجر سر از بدنت جدا می کرد. ۳
منبع:
۱. الفتوح، ج۵، ص ۲۲۰.
۲. مقتل الحسین مقرّم، ص ۲۸۳.
۳. زیارت ناحیه بحار الانوار، ج۹۸، ص ۳۱۷.
۴. امام حسین علیه السّلام و عاشورا، ص ۲۴۸.
