سرویس مذهبی افکار نیوز- چون ذکر به معنای یاد است و اختصاصی به نام ندارد، و مذاکره علمی پیرامون معارف و احکام، مصداق بارز یاد خداست، لذا حوزه تعلیم و تعلّم، منطقه ذکر خدا خواهد بود و هر اثر که بر مطلق ذکر (نه ذکر خاص) مترتب باشد بر مذاکره علمی مترتب خواهد شد، مثلا آنچه درباره همنشین شدن خداوند با ذاکران وارد شده، شامل حوزه تعلیم و تعلم می شود.
ابوحمزه ثمالی از حضرت امام محمد باقر(علیه السّلام) نقل کرد: در تورات اصیل و غیر محرّف نوشته شده که موسای کلیم(علیه السّلام) از پروردگار خود پرسید: آیا تو نزدیکی تا با تو نجوا کنم یا دوری تا تو را ندا کنم؟
خداوند، وحی فرستاد: «أنا جلیس من ذکرنی …» ۱. اطلاق حدیثشامل هر گونه ذکر خدا می شود خواه ذکر مناجاتی، یا مناداتی و خواه ذکر علمی و گفتگوی فکری و فرهنگ دینی.
منبع:
۱. وسائل الشیعه، ص۴۹، ح۲.
۲. حکمت عبادات، ص ۳۱۷.
