سرویس مذهبی افکار نیوز- فرق میان خضوع و خشوع آن است که خشوع در بدن و چشم و صورت است ولکن خضوع در بدن است.
چنانچه روایت شده که پیغمبر اکرم(ص) مردی را دید در نماز با ریش خود بازی می کرد و فرمود:
اگر قلب او خاشع بود هر آینه جوارحش هم خاشع می شد.
این حدیثدلالت دارد بر اینکه خشوع در نماز در قلب و جوارح است.
اما در قلب ما اعراض و دوری از ماسوای حضرت احدیت و توجه تام به درگاه معبود است و اما به جوارح پوشیدن چشم و ترک التفات و توجه به غیر و فعل عبثو بیهوده است.
بنابراین هرگاه احساس کردیم نماز برای ما سخت و سنگین است باید بفهمیم که روح خشوع و توجه داشتن به خدا نداریم.
و زمینه نداشتن خشوع بی تفاوتی و کبر و بزرگ بینی است.
منبع: نکته های نابی از نماز، ص ۸۴.
