سرویس مذهبی افکار نیوز- روز بیست و پنجم ماه ذی القعده روزه اش مستحب است و روز دحوالارض نامیده شده است و دحو به معنای گسترده شدن، پهن شدن و کشیده شدن است و این روز را دحو الارض نامیده اند؛ زیرا اوّل موضعی را که خداوند از زمین از زیر آب خارج ساخته، مکان خانه ی کعبه بوده و بدین جهت مکه را امّ القری می گویند. ۱
حضرت امام رضا علیه السّلام می فرمایند: «در بیست و پنجم ذی القعده رحمت[الهی در عالم] منتشر شده است و زمین گسترده گردید و کعبه در جای خود نصب شده و حضرت آدم علیه السّلام به زمین فرود آمد». ۲
حضرت امام رضا علیه السّلام می فرمایند: «در بیست و پنجم ذی القعده خانه¬ی کعبه قرار داده شده و آن اوّلین رحمت[معنوی] بود که بر زمین قرار داده شد پس خداوند خانه اش را محل رفت و آمد و پاداش بردنِ مردم و محل أمن قرار داد». ۳
حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام می فرمایند: «اوّل رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد در بیست و پنجم ذی القعده بود پس هر کس آن را روزه بگیرد و شبش را به عبادت بپردازد برایش عبادت صد سال مقرّر می شود که روزهایش را روزه و شبهایش را به عبادت پرداخته باشد». ۴
حضرت امام رضا علیه السّلام می فرمایند: «شب بیست و پنجم ذی القعده حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیه السّلام به دنیا آمدند و در آن زمین از زیر کعبه گسترده گردید». ۵
منبع:
۱. العروة الوثقی، ج۲، فی اقسام الصوم / وقایع الأیام محدّثقمی قدس سرّه، ص ۱۰۱ / بحار الانوار، ج۱۰، ص۷۶.۲. بحارالانوار، ج۱۱، ص۲۱۷.
۳. همان، ص ۳۳۳.
۴. وسائل الشیعه، ج۷، ص۳۳۲.
۵. همان، ص ۳۳۱.
۶. احکام عمومی، ج۲، ص ۱۲۹و۱۳۰.
