سرویس مذهبی افکار نیوز- بهتان، ثمره تلخ و مولود نامیمون صفات زشت درونی انسان است. این رفتار ناپسند در برخی از رذایل اخلاقی ریشه دارد که عبارتند از:
۱ - دشمنی: گاه انسسان برای فرونشاندن آتش دشمنی و کینه خویش، به دیگری دروغ بسته، نسبت های ناپسند می دهد.
۲ - حسد: گاهی انسان به رتبه، شأن و کمالات دیگری حسادت کرده، برای از بین بردن وجهه اش به او بهتان می زند.
۳ - ترس و فرار از مجازات: گاه انسان از ترس مجازات خطایی که مرتکب شده یا برطرف کردن نسبت ناروایی که ممکن است به او داده شود، به دیگری بهتان زده، دروغ می بندد.
شجره خبیثه این رذایل در مسأله بهتان، میوه ای به مراتب تلخ تر از غیبت می دهد؛ چراکه در غیبت، عیب و نقص واقعی و موجود در شخص، به او نسبت داده می شود؛ در حالی که در بهتان، آنچه را در او نیست به او می بندد.
منبع: اخلاق الهی (استاد آیت الله مجتبی تهرانی) صفحه ۱۳۶
