سرویس مذهبی افکار نیوز- اگر انسان با نفس و آثار نفس آشنا شود، می فهمد که کسی که این همه نعمت را برای او آورده است. خودش نیست، خودش فقط یک آتش است که خودش را و هر کس را که نزدیک او شود می سوزاند. نَفسی مَعیُوبٌ نفس معیوب است. عیبی بالاتر از این چیست که نفس جهنم ساز است؟ نفوسی که ارتباط الهی ندارند، خود و دیگران را آتش می زنند. این همان خَلَقتَنی مِن نارٍ1 است. نفسِ ناری است.
اگر معرفت الله پیدا شد، از طریق خودشناسی، خدا را هم شناخت و دانست که خدا، خالق این نعمت ها و برکات و رحمت هاست و همه از برکات حق است - گر چه از برکات انبیا باشد - بنده خدا می شود. انبیا می دانند که رابطه الهی، مبدأ خیرات و لذا بنده خدا هستند. ما خیال می کنیم رابطه نفسانی خودمان، که مبدأ همه آتش هاست، مبدأ همه خیرات است.
الآن در تمام جهان خدا ورشکسته است. کسی گوش به حرف خدا نمی دهد، همه حزب شیطانند. همه اتباعِ هوی و هوس هستند. اگر اتباعِ خدا باشند، کار اصلاح می شود. اگر اَتباع حق باشند، این بساط نیست. آنچه بشر را در حوادثجهانی حفاظت می کند، رابطه الهی است. باید سراغ آن رابطه الهی رفت.
منبع:
۱. سوره اعراف، آیه ۱۲.(مرا از آتش آفریدی)
2. سلوک معنوی، بیانات آیت اللّه بهاء الدینی(قدس سرّه)، ص 67-68.
