حجت الاسلام علی اکبر گندمکار پژوهشگر و کارشناس امور زنان و خانواده در یادداشتی در ارتباط نگاه نو به مساله حجاب نوشت: انواع زمینه ها و هجمه های شبانه روزی لحظه به لحظه خارجی و داخلی و عوامل ویرانگر و مخرب بر فرهنگ اصیل اسلامی – ایرانی ما در دوران پسامدرن و تکنولوژی، روز به روز سنگین تر و سهمگین تر نمود دارد و از سویی متاسفانه باید گفت کم توجهی و عدم تلاش کافی و یا مغفول شدن از این مقوله بسیار مهم و حیاتی برای سلامت جامعه و کیان خانواده ها، ما را با مخاطرات جدی و جبران ناپذیری مواجه می کند. اگرچه ناگفته نماند که اگر همین میزان تلاش دردمندانه و مجاهدانه و تکلیف محورانه از سوی برخی اشخاص یا برخی دستگاه ها نمی‌شد، امروز شرایط بسیار بدتر بود.
تحفظ، تقویت و نهادینه سازی فرهنگ عفاف و حجاب مستلزم برنامه ریزی کاملا کارشناسانه، اصولی، مدون و صحیح در در سه حوزه تعمیق و نهادینه سازی باورها و نگرش ها، ترویج و تبلیغ باورها، و تحقیق باورها در ساحت های فردی، خانوادگی، اجتماعی و حوزه رسانه ملی و جمعی است.
علاوه بر این، نیازمند بازاندیشی و بازخوانی آسیب شناسانه ای جامع از سیاست ها، عملکردها و اقدامات چهار دهه قبل در ، برای ارائه راهکارهای عملی، منطقی و معقول به روز و متناسب با وضعیت امروزی توام با مشوق ها و بازدارندگی ها می باشد.
بر اساس مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، حدود ۲۸ دستگاه اجرایی کشور(اعم از وزارت خانه ها، نهادها، سازمان های اجرایی و انتظامی و امنیتی) در موضوع حفظ و ترویج عفاف و حجاب در جامعه، دارای تکالیفی معین و مصوب هستند که انتظار می رود در دهه چهارم نظام و همراه با بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی، این دستگاه ها به طور خاص و احاد جامعه اسلامی ایرانی به طور عام، بیش از پیش به وظایف و تکالیف الهی و قانونی خود دراین امر بنیادین و راهبردی که آثار شکرفی به دنبال دارد، آشناتر شوند و با اقدام و حرکت جمعی و مستمر مجدّانه و دغدغه مند برای سلامت روح و روان جامعه، شاهد اقدامات و نتایج مطلوب و قابل ستایش در شأن و تراز نظام باشیم و خروجی های عینی و ملوس آن را نظاره کنیم.
