هزار و چهارصد و اندی سال پیش بود که ندای "اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ" در "غار حرا" بر قلب شخصیتی طنین انداز شد که از همان کودکی، خداوند خود، زمینه و بستر وقوع چنین رویداد عظیمی را در او آماده ساخته بود تا ماحصل این تربیت ربوبی، به تجلی عالی ترین مرتبه ظهور حق در جان بشریت منجر گردد.
او که از همان کودکی وجودش مایه برکت و رحمت بود، از همان نوجوانی امانتدار قوم و قبیله اش لقب گرفت و از همان جوانی به پیمانی متعهد شد تا داد مظلوم را از ظالمین بستاند.
محمد صلی الله علیه و آله و سلم در اوج جهل و ناآرامی و جنگ و فساد و تبعیض و ... برانگیخته شد تا بیاید و مرهمی شود بر تمامی زخمهای زنان و کودکان و بردگان و مظلومان تاریخ و نشان دهد که «إِنَّ اللهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ» ! و به اثبات رساند که تغییر در هر فرد و در هر عصر و مکان و زمان ممکن است و محال نخواهد بود، مگر اینکه خود نخواهند!
میگویند حدود ششصد سال بود که زمین نگاه التماسش را از آسمان برنمیداشت تا صدای وحی الهی را بشنود و نشان و معجزه خداوندش را ببیند و ندای پیامبر و رسولی از جانبش را با گوش جان بشنود.
هم اکنون حدود هزار و صد و اندی سال است که از غیبت کبری میگذرد و زمین خالی از ظهور حجت و امام است و نه حضورش ! دنیا همچنان اسیر جنگ و خونریزی و کشتار و ظلم و فساد است و زمانه بی شباهت به هنگامه قبل از بعثت نیست.
ندای عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفآءُ وَ انْکَشَفَ الْغِطآءُ وَ انْقَطَعَ الرَّجآءُ وَ ضاقَتِ الاَْرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمآءُ فراگیر شده است. وقتش است تا زمین دلهایمان را غار حرائی کنیم تا صدای "اِقرَا" در آن بتابد و منعکس شود و دلهای هر مرده ای را زنده کند و خواب را از چشمان هر خواب آلوده ای بپراکند و بعثت را در تمامی قلبها برانگیزاند.
وقتش است که با دم مسیحایی بقیه الله ، نوای اَشهدُ اَن لا اِلهَ اِلّا الله در روح و جانمان طنین انداز شده و بتهای درونمان را یکی پس از دیگری سرنگون کند و ما را از جهل و نادانی و کبر و غرور و صدها رذیله به سمت فضایل نیکو هجرت دهد ان شاءالله ..
صفورا ترقی
