سیروس مقدم، در پاسخ به این پرسش که حجم بالای تبلیغات در خلال پخش یک سریال چه تاثیرات منفی‌ای می‌تواند داشته باشد، توضیح داد:
اخبار فرهنگ وهنر- «نکته‌ای که وجود دارد و در همه جای دنیا روال است این است که همه سازندگان به دنبال این هستند سریالی بسازند که حجم بالایی از تبلیغات را به دنبال داشته باشد و این یعنی دیده شدن؛ اما به هر حال از سوی دیگر، تبلیغات بیش از حد هم قطعا تاثیر منفی خواهد گذاشت.»
کارگردان سریال « پایتخت » ادامه داد: «به هر حال تبلیغات میان برنامه بخشی از کار است برای چرخاندن چرخه سینما و تلویزیون و نمی‌شود این چرخه را نادیده گرفت، چراکه گرداننده آن‌هاست.»
مقدم در عین حال پیشنهاد داد: «حجم بالای تبلیغات در خلال برنامه، اگر در یک نوبت پخش شود، بهتر است تا ارتباط مخاطب با سریال قطع نشود؛ البته این چیزی نیست که مختص «پایتخت» باشد و در سریال‌های دنیا هم حجم تبلیغات در خلال پخش همین‌گونه است.»
این کارگردان با اشاره به جنس تبلیغاتی که در صداوسیما انجام می‌شود، نیز گفت: «نوع تبلیغات و انتخاب آن‌ها به ما مربوط نمی‌شود. این است که ما در سریال «پایتخت» قبل از آغاز کار، تبلیغ داشتیم، اما تبلیغی که جذاب و شیرین است و مخاطب را آزار نمی‌دهد. شاید اگر برای ساخت تبلیغات خوب تلاش شود و این تبلیغات برای مردم دلچسب باشد مخاطب آزرده نشود.»
او در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره جابه‌جایی خط قرمزهای تلویزیون توسط سریال «پایتخت» با اشاره به شوخی‌ها و تحلیل‌هایی که در فضاهای مختلف از جمله فضای مجازی صورت می‌گیرد، گفت: «در زمانه‌ای که شما در فضای مجازی انواع و اقسام شوخی‌ها و تحلیل از حوادث و وقایع روزمره را با لحن‌های مختلف شاهد هستید، تلویزیون ما نمی‌تواند و نباید ارتباطش را با مخاطب میلیونی‌اش که به فضای مجازی هم دسترسی دارند قطع کند و یا از زمانه خود عقب بیفتد. تلویزیون می‌تواند خود را با شرایط واقعی روز جامعه همراه کند و با حفظ شئونات اخلاقی و ضوابط انسانی و اجتماعی و با تکیه بر قانون و شرع و عرف رایج، مهم‌ترین موضوعات روزمره جامعه را مطرح کند.»
این کارگردان در ادامه مطلب بالا متذکر شد: «یکی از دلایل محبوبیت سریال «پایتخت» و کاراکترهایش نیز در همین مقام می‌گنجد. پایتختی‌ها با تکیه بر مسائل روز مردم و جامعه و طرح انتقادات و دلخوری‌ها، توانسته‌اند بخش وسیعی از جامعه را نمایندگی کنند و حرف دل مردم را با زبان طنز و شوخی و گاهای گزنده مطرح کنند، زیرا وظیفه طنز نیز همین است؛ طرح موضوعات و درد و رنج‌های بشر با زبان شیرین و امیدبخش. اگر با همین دیدگاه به «پایتخت» و خطوط قرمز نگاه شود، «پایتخت» نه تنها مخرب و ویرانگر نیست که امیدبخش و آرام‌کننده روح و روان آدم‌هاست. مخاطبان بعد از دیدن «پایتخت» کاملا شیرین شده و ساعاتی را از نومیدی فاصله می‌گیرند و احساس می‌کنند که «پایتخت» حرف دل آن‌ها را می‌زند. همین آرامش ذهنی و روانی مردم منجر به آرامش و امنیت جامعه و سرزمین‌مان می‌شود.»
