فیلم سینمایی «دیدن این فیلم جرم است» در پردیس ملت برای اصحاب رسانه به نمایش درآمد. فیلمی که از همان روزهای پیش از جشنواره سر و صدایش بلند شده بود و خیلی از خبرنگاران و منتقدان در انتظار دیدنش به سر می بردند.
فیلم درباره شخصیت امیر (با بازی مهدی زمین پرداز) فرمانده یک پایگاه بسیج است که همسرش توسط یک فرد دو تابعیتی مورد حمله و تعرض قرار می گیرد و فرزندش در شکم مادر کشته می شود.
در تعقیب و گریز مرد مهاجم و زن، از قضا به ایست بازرسی پایگاه بسیج امیر می رسد و او را بازداشت می کنند. این سرآغاز ماجرایی می شود که در عرض چند ساعت در پایگاه بسیج می‌گذرد.
در نگاه اول این فیلم مخاطب را به یاد شاهکار ابراهیم حاتمی کیا یعنی آژانس شیشه ای می اندازد.
شخصیت امیر که همان حاج کاظم قصه است، در مقابل آدم های پر نفوذی که برای آزادی وی کار می کنند، مقاومت می کند تا جایی که معلوم می شود او از بستگان یکی از مقامات کشور است.
موضوع این فیلم طغیان جوانان نسل سوم و چهارم انقلاب اسلامی علیه ریشه نفاق و فساد در سطح دستگاه های کشور است.
امیر قهرمان این قصه است که از حق خود در برابر بی عدالتی ها می گذرد اما غیرتش اجازه گذشتن از خون تمام شهدایی که برای دفاع از خاک و ناموس این وطن از خود گذشتند را نمی دهد.
دیدن این فیلم جرم است در نگاه اول مخاطب عام سینما را با یک فیلم جسورانه و صریح روبرو می کند که شاید تا به امروز در سینمای ایران روایتش جرم محسوب می شد. این فیلم به نظر برای عده ای که در متن فیلم چهره سیاسی مصلحت اندیش شان با مختصات دقیق شناسانده می شود، حتما جرم تلقی شود. بازی های این فیلم هم با توجه به اینکه برخی از آن ها تا به حال تجربه حرفه ای سینما را نداشتند، اما کاملا باورپذیر از کار در آمده است. دیدن این فیلم جرم است را می توان سرآغازی برای ساخت فیلم های سیاسی روز در سینمای ایران دانست.
