سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران جمعه ۱۸ آبان ماه ۹۷ در پردیس ملت تهران آغاز به کار کرد و در روز اول شاهد حضور جمعیت کثیری از اهالی فیلم کوتاه و علاقمندان به این نوع سینما بود.
این استقبال که شاید بخشی از آن را بتوان به تعطیلی روز جمعه نسبت داد به اندازه ای بود که صف های بسیار طولانی برای ورود به سالن ها شکل گرفته بود و این ازدحام باعث شد بخشی از مخاطبان امکان ورود به سالن ها را پیدا نکنند. این میزان مخاطب که خود سرمایه ای گرانبها برای سینمای ایران به ویژه سینمای کوتاه محسوب می شود در حالی برای استفاده از برنامه های تخصصی ترین جشنواره فیلم کوتاه ایران می آیند که به دلیل فقدان محل مناسبی برای برگزاری جشنواره نمی توانند از برنامه ها به درستی استفاده کنند و این مساله سال هاست که از سوی اهالی رسانه به مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی تا رییس سازمان سینمایی منتقل شده است ولی مقامات مربوطه با تاکید بر اینکه پردیس ملت مکان مناسبی برای میزبانی جشنواره های سینمایی اعم از فیلم کوتاه و فیلم فجر است، چشم خود را بر مشکلات برگزاری جشنواره های سینمایی دولتی می بندند.
در حالی که سالانه چندین جشنواره مهم سینمایی در تهران برگزار می شود ولی هنوز سینمای مناسبی برای این میزبانی وجود ندارد و ساخت به اصطلاح «کاخ جشنواره» سال هاست که به تعویق افتاده است. وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت روحانی از علی جنتی و رضا صالحی امیری تا عباس صالحی (وزیر فعلی) گرچه به نهضت سالن سازی سینما افتخار می کنند و فرض را بر این گذاشته اند که کمبود سالن های سینما در سطح کشور به ویژه در پایتخت در دوره آنها کمتر شده است ولی هیچ گونه گامی برای ساخت محلی مناسب برای میزبانی جشنواره های سینمایی با توجه به افزایش روزافزون مخاطبان سینما، برنداشته اند.
پردیس ملت که یکی از بدمسیرترین سینماهای تهران است و فاصله قابل توجهی با مرکز شهر دارد و راه های منتهی به آن نیز با ترافیک شدید مواجه است با مشکل نداشتن پارکینگ هم رو به رو است و در ایام برپایی جشنواره های سینمایی در این پردیس تعداد زیادی از خودروهای مخاطبان جشنواره در کنار اتوبان پارک کرده و نظم راهنمایی و رانندگی را بهم زده و البته توسط پلیس نیز جریمه می شوند. همچنین تعداد دیگری از مخاطبان حتی امکان پارک در کناره های اتوبان را پیدا نمی کنند و باید در فواصل دورتر پارک کرده و ریسک تردد پیاده شبانگاهی را بپذیرند که این موضوع می تواند برای خانم ها خطرسازتر باشد.
همه آنچه بدان اشاره شد مشکل یک جشنواره خاص نیست بلکه نشان از فقدان عزم مدیریتی در سطح کلان سازمان سینمایی برای رفع این مساله است و سیاستگذاران جشنواره ای چون فیلم کوتاه تهران صرفا می توانند با شرایط فعلی، مشکلات را مدیریت کرده و به حداقل برسانند.
آنچه در روز اول سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران قابل توجه بود اختصاص یک سالن کوچک ویژه اهالی رسانه بود که به طور اختصاصی می توانستند طبق جدول تنظیم شده در این سالن به تماشای فیلم ها بنشینند که این را می توان تمهیدی از سوی جشنواره دانست که برای رفع مشکل سال قبل، اندیشیده شده است. البته جای تعدادی از فیلم ها در این جدول خالی است که دردسر صف های طولانی برای دیدن این فیلم ها را پیش روی اهالی رسانه و منتقدان قرار خواهد داد.
همچنین به دلیل مشکل پارکینگ، ون هایی برای انتقال مهمانان به نقاط مختلف شهر همچون سال های قبل درنظر گرفته شده بود که برخورد مناسب متولیان این بخش و رانندگان ون ها رضایت مخاطبان را به دنبال داشت.
از دیگر نکات قابل اعتنای روز اول برگزاری نشست های تخصصی بود که سالن آن تقریبا پر و مباحثی که در این نشست ها مطرح شد از کیفیت خوبی برخوردار بود آماده بودن کاتالوگ جشنواره در روز اول و عرضه آن به مخاطبان، پاسخگویی به موقع بخش روابط عمومی و ستاد خبری جشنواره و رسیدگی به مسایل مهمانان و در دسترس بودن مسئولان جشنواره از دیگر نکات جشنواره در روز اول بود ولی فقدان تهویه مناسب در طبقه دوم که محل اصلی گرد هم آمدن مهمانان و دست اندرکاران جشنواره است مشکلی بود که نمی توان از آن چشم پوشی کرد.
از دیگر نکات قابل اعتنای روز اول سی و پنجمین جشنواره فیلم کوتاه تهران برگزاری نشست های تخصصی بود که سالن آن تقریبا پر و مباحثی که در این نشست ها مطرح شد از کیفیت خوبی برخوردار بود.
طبق وعده قبلی پنج تن از ناشنوایان که از اعضای موسسه «سینما اشاره» هستند همراه با مترجم در نشست‌های تخصصی سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران حضور یافته بودند. همچنین برای پنجاه نفر از اعضای ناشنوای این موسسه امکان تماشای فیلم‌های این دوره از جشنواره که با زیرنویس پخش می‌شوند نیز فراهم بود.
از دیگر نکاتی که از سوی فیلمسازان به عنوان یک مشکل بدان اشاره می شد این بود که امکان ورود زودتر عوامل فیلم ها و مهمانان ویژه آنها در سانس مختص به آنها فراهم نبود و به دلیل ازدحام زیاد در صف ها برخی از فیلمسازان امکان تماشای فیلم خود را نیافتند و یا مهمانان ویژه آنها پشت در ماندند.
یکی از چالش های پیش روی جشنواره فیلم کوتاه این است که تماشای فیلم ها در این رویداد سینمایی رایگان و برای عموم آزاد است که از یک طرف باعث می شود جامعه مخاطب بیشتری برای تماشای آثار بیایند و فرصتی برای آشنایی مردم با فیلم کوتاه است ولی از سوی دیگر این مساله باعث شلوغی غیرقابل کنترل می شود. در حالی که جامعه فیلم کوتاه بارها بر این نکته تاکید داشته اند که مخالف به نمایش درآمدن رایگان فیلم هایشان در محافل مختلف هستند ولی مهم ترین جشنواره شان فیلم ها را بدون پرداخت حق پخش و به صورت رایگان برای عموم به نمایش می گذارد؛ امری که به نظر می رسد اتفاقا به مذاق فیلمسازان خوش می آید چون با دیدن سالن های لبالب از جمعیت خرسند می شوند.
مساله شلوغ بودن سالن ها امری است که از سوی مسئولان هم امری پسندیده محسوب می شود و آن را به حساب عملکرد مثبت می گذارند و ریسک بلیت فروشی را برای جشنواره های تخصصی نمی پذیرند زیرا از سالن های خالی واهمه دارند.
و اما نگارنده که در یک سانس فرصت تماشای آثار را در سالن ویژه اهالی رسانه یافت به تماشای فیلم های داستانی «در موقعیت B6» ساخته رضا علایی، «تله» ساخته شیرین اخلاصی، «مثلا فیصل» ساخته امیررضا زرین بخش، «دایان» ساخته فرود عوض پور، «گاه آمریکایی» ساخته فاطمه طوسی و «دریای تلخ» ساخته فاطمه احمدی نشست که از بین آنها شباهت بخشی از ایده فیلم «مثلا فیصل» با فیلم «آریو والیبال» به کارگردانی محمد بخشی و همچنین شائبه درباره هزینه تولید اثر که از سوی انجمن سینمای جوانان تامین شده است در کنار سوژه سفارشی و کلیشه ای آن، جلب توجه می کرد. در بین این فیلم ها «تله» اثر چشمگیرتری بود و «دایان» نیز شاخصه هایی قابل اعتنا داشت.
سی و پنجمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران ز ۱۸ تا ۲٢ آبان۹۷ برگزار می شود.
