به گزارش برنا، امروز بیست و نهم ماه صفر است که وقایع مهمی در طول تاریخ در این روز رخ داده که گزیدهای از آنها را در ادامه میخوانید:

نزول عذاب بر قوم حضرت صالح(ع)
حضرت صالح در میان قوم ثمود زندگى مى‌کرد در حالى که این قوم در ناز و نعمت به سر مى‌بردند تا تدریجاً بت پرستى و فساد در میان ایشان شیوع پیدا کرد و خداوند صالح(علیه السلام) را براى هدایت ایشان که از خانواده اصیل و محترمى بود فرستاد.

صالح(علیه السلام) در سنّ ۱۶ سالگى به سوى قوم مبعوثشد و تا ۱۲۰ سالگى در میان آنها بود، ولى آن مردم دعوتش را اجابت نکردند و هفتاد بتى را که داشتند مى‌پرستیدند.

صالح(علیه السلام) فرمود: یا شما از من چیزى بخواهید تا از خداى خود بخواهم و شما مرا تصدیق کنید یا من از معبودان شما چیزى بخواهم، اگر اجابت کردند از میان شما مى‌روم.

قرارى گذاشته شد و در روز موعود بتها را بر دوش گرفته، آوردند و گفتند: صالح از بت درخواست کن. صالح(علیه السلام) یک یک بتهاى آنها را چند مرتبه خواند، جواب ندادند. بالاخره صالح(علیه السلام) فرمود: شما از من درخواست کنید. گفتند: ما را به کنار این کوه ببر تا آنجا بگوئیم: صالح آورد. پس از این که آنها را به کنار آن کوه برد، گفتند: از پروردگارت بخواه هم اکنون براى ما از این کوه شتر ماده‌اى که قرمز رنگ و پُر کرک باشد و از عمرش نیز ۱۰ ماه بیشتر نگذشته باشد بیرون آورد.

صالح(علیه السلام) خواست و کوه صداى مهیبى کرده و حرکت در آن پدیدار شد تا این که شتر ماده‌اى با همان اوصاف از کوه خارج شد. گفتند: از خدایت بخواه بچه این شتر را نیز بیرون بیاورد. صالح(علیه السلام) خواست و بچه نیز بیرون آمد. پنج نفر ایمان آوردند ولى بقیّه گفتند: سحر و جادو بود تا اینکه به فکر کشتن شتر افتادند.

آنها در سر راه شتر کمین کردند، وقتى که شتر مى رفت که آب بخورد، حمله نمودند و هر کدام حربه اى زدند و شتر را از پاى درآوردند و همگى جمع شدند و از گوشتش خوردند، حتى بچه را نیز کشتند و گوشتش را تقسیم نمودند و سپس نقشه کشتن صالح(علیه السلام) را کشیدند، ولى خداوند متعال پیغمبرش را محافظت کرد.

خداوند به صالح فرمود: تا سه روز دیگر عذاب خود را نازل خواهد کرد و صالح(علیه السلام) به آنها اطلاع داد.

پس از سه روز جبرئیل نیمه شب آمد و بر سر آنها فریادى کشید که گوشها را پاره و دلها را درید و جگرها را شکافت و از آسمان آتشى آمد که همگى یک سره سوختند و صالح(علیه السلام) پیروان خود را به حضرموت یا فلسطین برد.(۱)

پی نوشت:
۱-حوادث الایّام، صفحه ۷۳.