سعید مستغاثی منتقد سینما، در خصوص تکاپوی هالیوودی‌ها برای ساخت فیلم‌های ضد ایرانی اظهار کرد: اگر می‌بینید در آمریکا فیلم‌های ضدایرانی ساخته می‌شود، این موضوع به آن‌ها بخشنامه نشده است. اگرچه کمپانی‌ها سالانه برنامه ریزی می‌کنند که چه فیلمی بسازند، اما این چیزی است که از کودکی در وجود آن‌ها نهادینه می‌شود و از همان کودکی در درون افراد تفکرات نژادپرستی را به وجود می‌آورند و همینطور جلو می‌آیند تا این تفکرات به رسانه‌ها و تبلیغات بسط داده شود.
وی افزود: آن‌ها تروریسم و خشونت را مدام در فیلم هایشان به اسلام و ایرانی‌ها نسبت می‌دهند. در سال ۲۰۰۷ روزنامه واشنگتن پست از قول برژینسکی که یک صهیونیست است، نوشت: «آنقدر شخصیت‌های اسلامی را ریش دار و روسیاه نشان می‌دهید که عن قریب یک هولوکاست به نام مسلمانان راه می افتد». حتی خودشان هم معتقدند با هجمه روشنی پیش می‌روند.
مستغاثی تصریح کرد: در مقابل سینمای ما همچنان طبق تفکرات قبل از انقلاب پیش می‌رود؛ در حالی که سینمای بعد از انقلاب آمد تا ریشه‌های دینی، باور‌ها و هویت ایرانی‌ها را زنده کند و برای تحکیم باور‌های دینی مردم قدم بردارند. البته برخی سینماگران متعهد تلاش کردند تا سینما را به سمت خدمت به انقلاب سوق دهند و خوشبختانه موفق هم هستند؛ اما متاسفانه سیر اصلی و جریان تفکرات سینمای امروز همچنان در گذشته باقی مانده و گاهی جریان روشنفکری بر آن حاکم می‌شود.
این منتقد سینما اضافه کرد: انتظار می‌رود سینمای ما فیلم‌های ضد غربی بسازد؛ اما گاهی خودمان هم فیلم‌هایی نزدیک به رویکرد غرب می‌سازیم. یعنی عمدتاً فیلم‌های ایرانی امروز عقاید و باور‌ها و سبک زندگی خودمان را زیر سوال می‌برند. مثل فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی» که تجلیل از جریان فتنه و جریان‌های غربی در کشور است، توسط فارابی سرمایه گذاری شده و اخیراً در لیستی، یک میلیارد تومان برای ساخت آن هزینه شده است. یا فیلم «پذیرایی ساده» یا «فروشنده» که مغایر با فرهنگ ما بودند یا فیلم‌های دیگری که سبک زندگی اسلامی ایرانی را به انواع مختلف زیر سوال می‌برند و خانواد‌ها را مورد اهانت قرار می‌دهند.
مستغاثی با تاکید بر اینکه یکسری موضوعات باید به گونه‌ای نهادینه شود که فیلمساز خود به صورت مستقل فیلم‌هایی با موضوع ظلم‌های آمریکایی‌ها بسازد، اظهار کرد: با وجود اینکه برخی کارگردانان همچون حاتمی کیا دغدغه‌مند کار می‌کنند، اما هنوز فضای غالب در سینمای ما شبه روشنفکری است. درواقع ما باید با سکولاریسم پنهان در سینما مبارزه کنیم.
