سید امیر سیدزاده تهیه کننده سینما در خصوص نحوه تحقق شعار حمایت از کالای ایرانی در عرصه سینما اظهار کرد:سینمای ایران در یک مقطعی جزء ده سینمای برتر جهان بوده است و هم اکنون اگر بخواهیم با همان نگاه به سینمای کشورمان نگاه کنیم باید بگوئیم متاسفانه در آن جایگاه قرار ندارد زیرا ما همانطور که در جاهای دیگر صنعتمان درجا زدیم و پسرفت داشتیم به طور قطع در صنعت سینماگران نیز پسرفت داشتیم.
وی با بیان اینکه در دهه۷۰سینمای ما جزء بهترین سینماهای دنیا بوده اما هم اکنون به دلیل پرداختن به مسائل حاشیه ای از رسالت اصلی خودش فاصله گرفته است، بیان کرد:بهتر است زمینه لازم برای حضور بازیگران مستعد و خوب ،نویسندگان مطرح و قابل و سرمایه هایی که جذب سینما می شوند و در سال منجر به تولید ۱۰۰فیلم می شوند را فراهم کنیم و تلاش کنیم که در این عرصه حرفی برای زدن داشته باشند و خودمان را به سینمای وطنی که با استانداردهای جهانی مطابقت داشته باشد نزدیک کنیم.
تهیه کننده سینما با بیان اینکه در اوکراین و اروپای شرقی سالی۱۰۰ فیلم تولید می کردند اما هم اکنون این کشورها به دلیل مشکلات اقتصادی و تبعات جنگ در طول سال ۵فیلم می سازند، ادامه داد: این مشکل در کشورهای اروپای مرکزی چون چک نیز دیده می شود و در این کشورها تعداد ساخت فیلمها به دلایل مختلف اقتصادی و اجتماعی به شدت کاهش پیدا کرده است.
سید زاده با بیان اینکه سینمای ما در ایران خوشبختانه به دلیل وجود انگیزه لازم برای کار در سینما با وجود همه مشکلات موجود ، تولید خوبی دارد اما کیفیت لازم را ندارد، ادامه داد: این درد اصلی سینمای ما است امیدواریم با هدایت سرمایه ها در مسیر درست و هدایت نسل مستعد جوان که فیلمسازان خوبی در میان آنها دیده شده و با برنامه ریزی خوب مسئولان و متولیان فرهنگی در حوزه پروانه ساخت،نمایش و اصلاح و انعطاف در ممیزی های سینماگران، بتوانیم زمینه رشد و ترقی سینما را فراهم کنیم تا حرف رهبر انقلاب نیز در عرصه سینما محقق شود.
وی بابیان اینکه پویایی و رشد هر صنعت نیازمند نسل جوان،فکر جوان و ایده جوان و نو است و این مهم میسر نمی شود مگر اینکه نسل در آن صنعت یا حرفه تغییر کند، ادامه داد:اینکه می گویید باید نیروهای جوان و مستعد وارد کار بشوند حرف درستی است بطوریکه کارمند دولت وقتی بازنشسته می شود دلیلی ندارد که دوباره مشغول به کار شود اما متاسفانه به دلیل اینکه صنعت سینمای ما صنعت نیست و سیاست هایی بر آن حاکم است به طرق مختلف در محاق قرار گرفته از جمله وجود رابطه های ناسالمی که در سینما هست ، اختصاص بودجه های غیر معقول و غیر منطقی به فیلمسازان خاص ،حفظ منافع افرادی که به سن بازنشستگی در این عرصه رسیده اند و نمی خواهند خودشان را بازنشسته تلقی کنند و همچنان اصرار دارند که بمانند، نسبت به کشورهای دیگر راندمان پایین تری دارد و سینمای پویا و اندیشمندی نداریم.
سیدزاده در خصوص مافیای پخش کننده ها گفت: پخش کننده های ما امروز دنبال منافع خودشان هستند به همین دلیل پخش کننده ما هم سینمادار است ،هم تهیه کننده سینما و هم پخش کننده سینما در نتیجه به سراغ فیلمی می رود که مشارکت کند و بسازد و آن برایش از اولویت اکران برخوردار است بطوریکه سودش را هم در سرمایه گذاری هم در نمایش فیلم در سینما و هم حق ۱۰درصد پخش کنندگی را دریافت می کند و از 3 طریق برایش سود حاصل می شود.
وی ادامه داد: طبیعی است که با توجه به نبود نظارت های کافی ،عده ای از این منافع سیراب بشوند و عده ای هم عقب می مانند و به عنوان سینمای مستقل و سینمایی که واقعا امروز زخم خورده و محنت کشیده است،درجا می زنند.
وی خاطرنشان کرد:یکی از راه های حل مشکل چگونگی انتقال فرهنگ ایرانی به کشورهای دیگر از راه سینما این است که ما در جشنواره جهانی فیلم فجر در وهله اول باید پخش کننده های خوب جهانی را دعوت کنیم که بیایند و در وهله دوم پخش کننده های ما سعی کنند موازین،قوانین و حدود و عرف پخش را به صورت جهانی یاد بگیرند زیرا ضعف بزرگ ما در پخش نکردن فیلم های ایرانی در خارج از کشور این است که واقعا پخش کننده خوب نداریم.
تهیه کننده سینما با بیان اینکه ۲ یا ۳پخش کننده داریم که یا داخل نشین و یا خارج نشین هستند، افزود: نتوانستیم به جز چند سینماگری که خودشان فیلمهایشان را تولید می کنند و خودشان روابطی با کمپانی های مطرح دارند و فیلمهایشان را پخش و اکران می کنند بقیه پخش کننده های ما حرف زیادی در این عرصه ندارند ضمن اینکه فیلمسازان ما نیز دغدغه شان این نیست که فیلمی را بسازند که برای عرضه به جامعه جهانی سینمایی همه جوانب را در آن رعایت کرده باشند.
سید زاده گفت:این که ما بیاییم و صرف نظر از فیلم اجتماعی،کمدی فقط به دنبال سیاه نمایی و سیاسی کاری در فیلم باشیم به درد نمی خورد، بنابراین لازم است فیلمساز ما با یک نگاه فراشمولی ،دراماتیک و جهانی سراغ کسانی برای ساخت فیلم بروند که آن فیلم بتواند از مرزهای کشور خارج شود و آوازه سینمای ایران را جهانی کند.
